ហេតុអ្វីបានជាពេលមនុស្សយើងដើរត្រូវបង់បោយ?
កាលពីលើកមុនខ្ញុំបានសួរអ្នករាល់គ្នា ម្ដងហើយ ថាហេតុអ្វីបានជាយើងយោលដៃនៅពេល
ដើរ ហើយខ្ញុំក៏ទទួលបានចម្លើយផ្សេងៗខុសៗគ្នា។ ឥឡូវនេះខ្ញុំសូមបកស្រាយជូនដើម្បីអស់ចម្ងល់។ ហេតុអ្វីបានជាការយោលដៃក្នុងពេលដើរជាការចាំបាច់។ តាមពិតទៅ ក្រែងការយោលដៃត្រូវប្រើថាមពលសាច់ដុំស្មា អញ្ចឹងតើវាមានប្រយោជន៍អី?
កាលពីមុន គេបានសន្និដ្ឋានថាការយោលដៃរបស់មនុស្សគឺដោយសារតែតំណវិវត្តន៍មក ពីសត្វស្វា ដែលដើរដោយជើងបួន ដូច្នេះហើយបានជាបន្សល់ទុកនូវចលនាដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែថ្មីៗនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានលើកយកទ្រឹស្ដីថ្មីមួយទៀតបដិសេធនឹងទ្រឹស្ដី មុននេះ។ តាមការពិសោធ បានបង្ហាញឲ្យដឹងថា ការយោលដៃនេះគឺជាការល្អ មិនមែនជាការខ្ជះខ្ជាយថាមពលនោះទេ។ តាមពិត ការយោលដៃក្នុងពេលដើរត្រូវការថាមពលតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះពី សាច់ដុំស្មា តែប្រសិនបើយើងដើរដោយទប់ដៃ (មិនយោលដៃ) នោះកំរិតមេតាបូលីសនឹងកើនឡើងដល់ ១២% បើប្រៀបធៀបនឹងលំយោលដៃ។
មួយវិញទៀត លំយោលដៃទៅមកនេះក៏ជួយរក្សាលំនឹងចលនាដើររបស់យើងដែរ ដោយជួយកាត់បន្ថយដំណើរចុះឡើងរបស់ខ្លួនប្រាណ (ដូចដំណើរសត្វ “ភេនឃ្វីន” ) ដែលជាថាមពលប្រើប្រាស់សម្រាប់ជើងក្រោម។ ប្រសិនបើដើរដោយទប់ដៃជាប់ នោះចលនានេះនឹងកើនឡើងរហូតដល់ ៦៣% ឯណោះ។
ក្នុងករណីដែលយើងដើរដោយយោលដៃខុសពីធម្មតា ពោលគឺយោលដៃស្ដាំស្របពេលឈានជើងស្ដាំ និងយោលដៃឆ្វេងស្របនឹងជំហានឆ្វេង យើងសង្កេតឃើញថាថាមពលសាច់ដុំស្មានឹងថយចុះ។ ប៉ុន្តែផលលំបាកនោះគឺថា កំរិតមេតាបូលីនឹងកើតឡើងមួយភាគបួន។
ដូច្នេះការយោលដៃគឺជាកត្តាធម្មជាតិមួយល្អណាស់របស់មនុស្ស។ វាប្រៀបដូចជាជួយសេដកិច្ឋខ្លួនប្រាណយើងអញ្ចឹង។
