วันหนึ่งขณะคุยกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่งซึ่งเป็นอดีตนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมาก ซึ่งตอนนี้ท่านอายุใกล้ 70 แล้ว ผมทึ่งในวิชาโหงวเฮ้งของท่านที่เพียงเห็นกันไม่กี่ครั้งท่านก็สามารถพยากรณ์ได้เลยว่าคนนั้นคนนี้อนาคตจะเป็นเช่นไร

ท่านบอกว่าท่านอาศัยการสังเกตจากคนรอบตัวท่านหลายๆคนตั้งแต่ท่านอายุประมาณ 30 ปีต้นๆว่าคนที่มีลักษณะโหงวเฮ้ง (ลักษณะรูปร่างของ ตา คิ้ว หู จมูก ปาก จนถึงการเดิน การนั่ง การพูดจา น้ำเสียง แววตา การกินอาหาร และอากัปกริยาท่าทางอื่นๆ) โดยท่านบอกว่าวิธีสังเกตของท่านคือสังเกตในขณะที่คนนั้นไม่รู้ตัว เวลาที่เขาปล่อยตัวตามสบาย(ตอนเผลอ)จะให้ข้อเท็จจริงที่ดีที่สุดถูกต้องที่สุด

ท่านบอกว่าบางคนโหงวเฮ้งช่วงอายุจร (อายุปัจจุบัน)ไม่ดี แต่ดวงชะตาของบุคคลผู้นั้นกลับเป็นช่วงดวงขึ้น เพราะราศี(เลือดลม)บนใบหน้ามีราศีผ่องใสดีก็ทำให้ดวงชะตาดีขึ้นได้ ซึ่งท่านบอกว่าดวงชะตาก็คือ “นิสัยนั่นเอง” นิสัยเปลี่ยน ดวงก็เปลี่ยน โดยคนที่ดวงดีราศีผ่องใสอยู่เสมอมักมีนิสัยมองทุกอย่างที่เจอในชีวิตเป็นบวก คิดในแง่บวกไม่ว่าเจออุปสรรคอะไรก็ผ่านไปได้ เพราะมีกำลังใจดี กำลังใจเข้มแข็ง เหมือนดังคำกล่าวที่ว่า
” ทุกสิ่งสำเร็จได้เพราะใจ มีใจเป็นประธาน ”

ดังที่ปรากฏว่านักธุรกิจหรือคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตหลายคนนำไปใช้ ซึ่งตรงกันกับผลงานวิจัยของฝรั่งที่ว่า
ATTITUDE (ทัศนคติ) หรือ
Positve Thinking (การคิดบวก)
คือ กุญแจสู่ความสำเร็จ
ซึ่งตรงกันกับท่านอาจารย์ที่ใช้นามแฝงว่า มังกร กล่าวไว้ในนิตยสารหมอดู ฉบับปฐมฤกษ์ พฤษภาคม 2533 ในหัวข้อ ” ซินแสสอนศิษย์ ” ตอน โหงวเฮ้งไม่ดี มีวิธีแก้ ว่าต้องแก้โดยการ ฝึกใจเราให้ผ่องใส เพราะมันจะไปปรับราศีให้ดีขึ้นได้ เวลาใดที่จิตใจสงบสบายจะส่งผลถึงหน้าตา ผิวพรรณ มันจะเปล่งปลั่งมีราศี ซึ่งการทำใจให้สงบสบายอาจใช้วิธีการทำสมาธิเข้าช่วยอีกแรงก็จะดียิ่งขึ้น ซึ่งเมื่อจิตใจสงบสบายก็เป็นตัวเสริมให้จิตเรานิ่งมีสติแล้วปัญญาก็จะเกิด ดังคำที่ว่า ” สติมา ปัญญาเกิด ” เราก็จะแก้ปัญหาอุปสรรคให้ผ่านพ้นไปได้ครับ
โดยท่านมีดวงถึงฆาต(ดวงตาย)ในปลายปี 2553 ตอนนั้นท่านป่วยหนักมาก เดินไม่ได้ สารพัดโรครุมเร้า(ทั้งโรคความดัน โรคหัวใจ โรคเก๊าต์ หลอดเลือดแดงที่ขาตีบ อัมพฤกษ์ครึ่งซีก)
แต่ท่านก็ผ่านมาได้เพราะอานุภาพของการนั่งสมาธิ และจิตใจที่คิดในแง่บวกกับทุกอย่างที่เจอ มีกำลังใจในการต่อสู้ทุก ดังคำกล่าวที่ว่า ” จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ” และพยายามช่วยตนเองจนถึงที่สุดไม่ต้องการให้คนอื่นพยุง พยายามออกแรงที่กล้ามเนื้อขา แขน ท่านเพียงแค่ป่วยหนักแต่ผ่านพ้นมาได้ โดยปัจจุบันนี้เดินได้แล้ว(จนอาจารย์หมอที่โรงพยาบาลศิริราชถึงกับงง เพราะคนอื่นที่เข้ารับการรักษาพร้อมกับท่านบางคนก็ตายไปแล้ว หรือบางคนก็ต้องตัดขา) และอีกเรื่องหนึ่ง

หลวงพ่อเส็ง (อดีตพระเกจิชื่อดังของจังหวัดปราจีนบุรีในสมัยอดีต) ได้พยากรณ์เหตุการณ์ในอนาคตว่า ท่านจะต้องหมดตัว (ท่านเป็นเศรษฐีนักธุรกิจระดับแนวหน้า ของธุรกิจสายหนึ่ง) แต่เมื่อท่านรู้ตัวล่วงหน้าก่อนเป็นเวลานับสิบปี ท่านจึงเก็บสะสมเงินไว้ส่วนหนึ่ง สุดท้ายมีเหตุให้ท่านต้องเสียธุรกิจนี้ไป แต่ไม่หมดตัว (เพราะมีแผนสำรองคือเงินออมนับล้าน) นี่คือประโยชน์หนึ่งของการดูดวงเพื่อจะได้เตรียมแผนรับมือล่วงหน้า

สรุปคือเคล็ดลับแก้เคราะห์ร้ายให้กลายเป็นดีและทำให้ดวงชะตาดีขึ้น คือ คิดในแง่บวกกับทุกสิ่งที่เจอในชีวิต ซึ่งจะก่อให้เกิดกำลังใจอำนาจจิตที่จะสู้กับทุกสิ่ง หมั่นนั่งสมาธิหรือเจริญสติจะก่อให้เกิดปัญญาในการแก้ปัญหาทุกอย่าง และต้องคิดอยู่เสมอว่าจะมีวิธีทำงานหรือใช้ชีวิตอย่างไรให้พรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้(พัฒนาให้ก้าวหน้า)

ซึ่งตามหลักโหงวเฮ้งแล้วสิ่งที่สำคัญมาก คือ
1.น้ำเสียง 2.แววตา 3.ราศี
ทั้งสามสิ่งนี้ถูกควบคุมด้วยสิ่งเพียงสิ่งเดียวคือ “ใจ ”
“เมื่อใจดี ทุกอย่างดีหมด ” น้ำเสียงบอกพลัง แววตาบอกความมุ่งมั่น ราศีบอกความสุขความสบายใจ เหมือนดังคำกล่าวที่ว่า ” ทุกสิ่งสำเร็จได้เพราะใจ มีใจเป็นประธาน ”

หมายเหตุ : ช่วยส่งบทความนี้ส่งต่อๆไปยังคนที่ท่านรู้จักด้วยก็ดีครับ ไม่ว่าจะทางอีเมล์หรือก๊อป***ไปโพสต์หรือถ่ายเอกสารไว้แจกคนทั่วไป(โดยเฉพาะคนที่ท่านรัก)เพื่อ ทุกคนจะได้มีโชคชะตาที่ดีขึ้น

สระต่างๆ ที่เราเปล่งเสียงออกมาทางภาษาพูด  ย่อมไม่มีพลิกแพลงอย่างไร  เพียงแต่ลั่นสำเนียงให้ชัดเจนเป็นที่รู้กันได้ก็นับว่าพอแก่ความต้องการในทางภาษาแล้ว  แต่ในภาษาหนังสือ  ต้องการความหมายแสดงประจักษ์ทางตาเป็นที่สำคัญ  เพราะฉะนั้นจึงมีระเบียบและวิธีเขียนที่ต้องอาศัยหลักเกณฑ์ละเอียดกว่าภาษาพูด  เพราะนอกจากจะเป็นเครื่องหมายให้รู้ทางตาแล้ว  ยังต้องใช้เป็นเครื่องหมายนำในการออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจนด้วย  ผู้ศึกษาจึงจำเป็นต้องรู้หลักการใช้และการเขียนให้เหมาะสมกับยุคสมัยที่ภาษาได้เจริญก้าวหน้าไปตามจังหวะของมัน  เพราะฉะนั้นการการใช้และการเขียนจึงมักมีการเปลี่ยนแปรแก้ไขได้เป็นครั้งคราวแต่มีหลักสังเกตในเบื้องต้น  คือบรรดาสระในภาษาไทย  (ยกเว้น  ฤ  ฤๅ  ฦ  ฦๅ)  จะใช้เขียนตามลำพังไม่ได้ต้องใช้คู่กับพยัญชนะเสมอ  แม้สระที่เราต้องการจะใช้โดดๆ ซึ่งเรียกว่าสระลอยจะต้องมีตัว  อ  กำกับอยู่ด้วยเสมอ  เช่นคำว่า  อิน  อุ่น  อ่าน  จะเขียนแต่สระไม่ได้เพราะในวลีหรือประโยคเดียวกันเราเขียนคำติดต่อเป็นพืดเดียวกัน  ไม่มีเว้นวรรคเป็นคำๆ  เหมือนภาษาบาลีสันสกฤตและภาษาตระกูลยุโรป  ถ้าไม่มีตัว อ กำกับอยู่ด้วย  ก็จะทำให้สระลอยเหล่านั้นไปติดกับตัวพยัญชนะที่มาข้างหน้า   ทำให้เกิดความฉงนในการอ่าน  เช่น  นอน  ่าน  (นอนอ่าน)  ถ้าเขียนติดกันก็จะเป็น  นอน่าน  ไป  เพราะฉะนั้นการเขียนรูปสระที่ติดตามลำพังจึงต้องมีตัว  อ  กำกับอยู่ด้วย  ต่อไปนี้จะได้อธิบายหลักเกณฑ์การใช้สระบางตัวที่มีเสียงซ้ำกันแต่มีรูปต่างกัน  หรือมีวิธีเขียนที่จำต้องกำหนดพิเศษ  ส่วนสระที่เขียนตามปกติ  ไม่มีวิธีพลิกแพลงอย่างไรจะไม่อธิบายไว้ในที่นี้

ស្រៈ​ភាសាថៃ-สระภาษาไทย

สระอะ អានត-อ่านต่อ →