ลองมาดูคนญี่ปุ่น ประเทศญี่ปุ่น
มีต้นแบบ สร้างคน สร้างชาติกันอย่างไร ?
เขาถึงเป็นที่หนึ่งในเอเซีย และเป็นผู้นำระดับโลก

?ฝึกสอนเด็ก(เนอสเซอรี่) ก่อนจะเข้าอนุบาล

?ฝึกสอนเด็กในระดับอนุบาล อัจฉริยะ

ฝึกสอนเด็กระดับมัธยม ค้นหาตนเอง

ฝึกสอนเด็กระดับมัธยมปลาย เรียนรู้สู่อนาคต

?ฝึกสอนคนให้เป็นหัวใจเพชร (1)

ฝึกสอนคนให้เป็นหัวใจเพชร (2)

โรงเรียนสร้างคนให้เป็นสุดยอดผู้นำ

?มหาวิทยาลัยสอนคนให้พร้อมเป็นผู้ใหญ่

?ครู คือต้นแบบ สร้างคนสร้างชาติ

?ครอบครัว คือ รากฐานสร้างคนสร้างชาติ

นี่แหละมืออาชีพ

?นักธุรกิจของวันพรุ่งนี้

?นักธุรกิจพันล้าน ใช้ชีวิตกับความสุขแบบไหน

สร้างคนพร้อม สร้างเมืองพร้อม

?สร้างเมืองปลอดภัย

สร้างเมืองสะอาด (1)

?สร้างเมืองสะอาด (2)

คุณวิกรม กรมดิษฐ์
มองคนไทย ประเทศไทย อะไรคือปัญหา

អស់កាលជាយូរលង់ណាស់មកហើយមានដើមផ្លែប៉ោមមួយយ៉ាងធំ និងក្មេងតូចជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់តែងតែមកលេងនៅជុំវិញវាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្មេងតូចឡេីងលើដេីមប៉ោម ញុាុំផ្លែប៉ោម សំរាកនៅក្រោមម្លប់ដើមប៉ោម … ក្មេងតូចស្រឡាញ់ដើមឈើនោះហើយដើមឈើក៏ចូលចិត្តលេងជាមួយគេ។ ពេលវេលាកន្លងទៅ … ក្មេងប្រុសតូចនោះបានធំឡើងហើយគាត់មិនបានលេងនៅជុំវិញដើមឈើជារៀងរាល់ថ្ងៃទៀតទេ។
ថ្ងៃមួយក្មេងប្រុសនេះបានត្រលប់ទៅដើមឈើនោះហើយគេមើលទៅដូចជាមិនសប្បាយចិត្ត។ ចូរមកនិងលេងជាមួយខ្ញុំ “ដើមឈើបានសួរក្មេងនេះ” ខ្ញុំមិនមែនក្មេងទៀតទេខ្ញុំមិនចង់រត់លេងនៅជុំវិញដើមឈើទៀតឡើយ” ក្មេងប្រុសម្នាក់នេះបានឆ្លើយតប។ “ខ្ញុំចង់បានប្រដាប់ក្មេងលេង ខ្ញុំត្រូវការលុយដើម្បីទិញវា ” សូមទោសប៉ុន្តែខ្ញុំមិនមានលុយ .. ប៉ុន្តែអ្នកអាចយកផ្លែប៉ោមទាំងអស់របស់ខ្ញុំទៅលក់ ដូច្នេះអ្នកនឹងមានលុយ ” ដើមប៉ោមនិយាយ។ ក្មេងប្រុសនោះរំភើបចិត្តខ្លាំងណាស់ គាត់បានចាប់បេះផ្លែប៉ោមទាំងអស់ដែលនៅលើដើមឈើនិងបានចាកចេញយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ ក្មេងប្រុសម្នាក់នេះមិនដែលបានត្រឡប់មកវិញបន្ទាប់ពីគេបានបេះយកផ្លែប៉ោមនោះអស់ពីដើម។ ដើមប៉ោមមានការនឹករលឹកក្មេងនេាះជាខ្លាំង។
អស់រយៈកាលដ៏យូរកន្លងទៅ នៅថ្ងៃមួយក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលឥឡូវនេះបានប្រែក្លាយទៅជាបុរសម្នាក់ត្រឡប់មកវិញហើយដើមឈើរំភើបជាខ្លាំង “សូមអញ្ជើញមកលេងជាមួយខ្ញុំ” ដើមប៉ោមនិយាយ ។ “ខ្ញុំមិនមានពេលវេលាដើម្បីលេង ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើការសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ យើងត្រូវការផ្ទះសម្រាប់ជាទីជំរកមួយ តើអ្នកអាចជួយខ្ញុំបានទេ? » សូមអភ័យទោសប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនមានផ្ទះណាមួយឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកអាច កាត់មែកសាខារបស់ខ្ញុំក្នុងការសាងសង់ផ្ទះរបស់អ្នកបាន “។ បុរសនោះបានកាត់មែកទាំងអស់នៃដើមឈើនោះហើយបានចាកចេញទៅទាំងសប្បាយរីករាយម្តងទៀត។ ដើមប៉ោមមានអំណរសប្បាយដោយឃើញគាត់សប្បាយចិត្ត ប៉ុន្តែបុរសម្នាក់នេះមិនដែលបានត្រឡប់មកវិញចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ ដើមឈើ ជាថ្មីម្តងទៀតរងភាពឯកកោនិងទុក្ខព្រួយ។
ថ្ងៃមួយនៅរដូវក្តៅមួយ បុរសនោះបានត្រឡប់មកវិញហើយដើមឈើនោះសប្បាយរីករាយណាស់។ ដើមឈើនេះបាននិយាយថា “សូមអញ្ជើញមកលេងជាមួយខ្ញុំ!” ។ “ខ្ញុំចាស់ហើយ ខ្ញុំចង់ធ្វើដំណើរកំសាន្តដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍ខ្លួនឯង អ្នកអាចផ្តល់ទូកអោយខ្ញុំមួយបានទេ? ” បុរសម្នាក់នេះនិយាយ។ “ប្រើដើមរបស់ខ្ញុំដើម្បីកសាងទូករបស់អ្នក អ្នកអាចបើកទូកទៅឆ្ងាយនិងមានសុភមង្គល “។ បុរសនោះបានកាត់គល់ឈើដើម្បីធ្វើទូកមួយ គាត់បានធ្វើដំណើរកំសាន្ត និងមិនបានបង្ហាញខ្លួនអស់រយៈពេលជាយូរ។
នៅទីបំផុតបុរសនោះបានត្រឡប់មកវិញជាច្រើនឆ្នាំមក។ “សូមទោសក្មេងប្រុសរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនមានអ្វីសំរាប់អ្នកទៀតទេ ខ្ញុំមិនមានផ្លែប៉ោមទៀតសម្រាប់អ្នក”ដើមឈើនិយាយ។ “គ្មានបញ្ហាទេ ខ្ញុំមិនមានធ្មេញដើម្បីខាំ “បុរសម្នាក់នេះឆ្លើយតប។ “គ្មានដើមសម្រាប់អ្នកឡើងទៅលើ” ដើមឈើនិយាយ។ “ខ្ញុំចាស់ណាស់ហើយនៅពេលនេះឡើងដើមឈើមិនរួចទេ” បុរសម្នាក់នេះបាននិយាយ។ “ខ្ញុំពិតជាមិនអាចផ្ដល់ឱ្យអ្នកនូវអ្វីនោះទេ .. ខ្ញុំនៅសល់តែឬសឈើចាស់ជិតស្លាប់របស់ខ្ញុំ” ដើមឈើនេះបាននិយាយដោយទឹកភ្នែក។ “ខ្ញុំមិនត្រូវការអ្វីច្រើនឥឡូវនេះ គ្រាន់តែជាកន្លែងមួយដើម្បីសម្រាក ខ្ញុំពិតជាធុញទ្រាន់នឹងនឿយហត់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ»បុរសនោះបានឆ្លើយតប។ “ល្អណាស់! ឫសឈើចាស់គឺជាកន្លែងល្អបំផុតសំរាប់លោកអង្គុយលេង សូមអញ្ជើញមក មកអង្គុយជាមួយខ្ញុំហើយអ្នកនឹងបានសម្រាក “។ បុរសនោះបានអង្គុយចុះហើយដើមប៉ោមក៏មានចិត្តរីករាយញញឹមជាមួយទឹកភ្នែក …..
ដំបូន្មាន: ដើមឈើនេះគឺដូចជាឪពុកម្ដាយរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងនៅក្មេងយើងចូលចិត្តលេងជាមួយម្តាយនិងឪពុករបស់យើង .. ពេលធំឡើងយើងក៏ចាកចេញពីគាត់.. ហើយត្រលប់មករកគាត់នៅពេលដែលយើងត្រូវការអ្វីមួយឬពេលយើងមានបញ្ហា។ គ្មានបញ្ហាអ្វីដែលឪពុកម្តាយមិនអាចធ្វើបាន គាត់ផ្ដល់ឱ្យអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចគ្រាន់តែដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នកសប្បាយចិត្ត។ អ្នកអាចគិតថាក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ មានចិត្តឃោរឃៅដល់ដើមឈើ ប៉ុន្តែេនះជារបៀបដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រព្រឹត្ដនឹងឪពុកម្តាយរបស់យើង។ យើងមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ មិនឱ្យតម្លៃចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានធ្វើចំពោះយើងរហូតដល់ពេលនេះវាជាការយឺតពេល។

(คัดลอกจากหนังสือ อำนาจพลังจิต) วศิน อินทรวงค์

ในวินาทีที่บุคลหนึ่งบุคคลใดกำลังจะถึงแก่ความตาย ปกติแล้ว เมื่ออยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย จิตของผู้ที่ไม่เคยฝึกฝนการภาวนาเลยจะควบคุมได้ยากมาก

ก่อนที่จิตสุดท้ายจะดับไปสู่ความตาย จิตจะต้องเข้าภวังค์เสียก่อน ภวังค์จิตก่อนตายนี้ มีลักษณะพิเศษ คือประสาทสัมผัสจะดับ หูไม่ได้ยิน ตาไม่เห็น จมูกไม่ได้กลิ่น ลิ้นไม่รู้รส กายไม่รู้สัมผัส พูดง่ายๆ ว่าร่างกายไม่ทำงานแล้ว แต่จิตยังทำงานอยู่ ในขณะนั้นเองจะมีนิมิตปรากฏขึ้นในภวังค์จิต ได้แก่

1.กรรมอารมณ์ปรากฏ
คือสิ่งที่ทำไว้ใน ชาตินี้ หรือชาติก่อน จะมาปรากฏในภวังค์จิต เป็นลักษณะเหตุการที่ดำเนินไปเรื่อยๆ คล้ายดูภาพยนต์ ไม่ได้เจาะจงจุดใดจุดหนึ่ง

2.กรรมนิมิตอารมณ์ปรากฏ
กรณีนี้จะไม่ปรากฏเป็นภาพในภวังค์จิต แต่จะปรากฏเป็นภาพ กุศล หรือ อกุศล ที่ตนเคยทำไว้ในชาตินี้แทน ซึ่งจะมีความชัดเจนมาก เช่นเห็นภาพตอนที่ตนเองไปทำบุญทำกุศล (สร้างกรรมดี) ไปช่วยสร้างวัดฯ หรือเห็นสัตว์ตัวที่เคยฆ่าไว้ ซึ่งจะทำให้ ไปเกิดทันที่ ด้วยผลกรรมที่รุนแรง

3.คตินิมิตอารมณ์ปรากฏ
คือเกิดนิมิตเป็นผล แห่งกรรม เช่นเห็นเป็นภพภูมิตามผลกรรมที่ตนกระทำไว้ เห็นเป็น นรก สวรรค์ เป็นวิมาน เป็นเทวดา นางฟ้า หรือเปรต อสุรกาย สัตว์เดรฉาน เป็นผลแห่ง กรรม จากการกระทำนั้นๆ เป็นต้น!!!

ซึ่งนิมิตทั้ง 3 นี้ ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า ก่อนเสียชีวิตจะเกิดนิมิตแบบไหนขึ้น บางคนอาจคิดว่า จะใช้ประโยชน์จากจิตสุดท้าย ซึ่งเคยได้ยินว่า ในชีวิตจะทำอะไรมาก็ตาม ถ้าจิตสุดท้ายคิดดี ก็เป็นอันว่า ได้ไปเสวยสุขอยู่แดนสวรรค์ ก็ต้องขอบอกว่า

“กฏแห่งกรรม”
มิได้มีความโง่เขล่าถึงเพียงนั้น ความคิดเช่นนี้ไม่ได้ทำได้ง่ายนัก เพราะจิตที่กำลังจะปฏิสนธิจิต เปลี่ยนภพเปลี่ยนชาติ เป็นจิตที่มีความรุนแรง ควบคุมได้ยากมาก สมัยพุทธกาล มีสตรีผู้หนึ่ง กระทำความดีมาตลอดชีวิต อยู่ในศีลธรรมตลอด หากแต่วาระสุดท้าย จิตพลิกไปคิดถึงความผิดอันน้อยนิดที่เคยทำไว้ ยังบันดาลให้นางต้องไปชดใช้กรรมอยู่ในนรกภูมิชั่วระยะเวลาหนึ่ง

พลังจิตนี้เอง จะสามารถช่วยผู้ที่ฝึกจิตในช่วงเวลาสำคัญเหล่านี้ได้ เพราะผู้ฝึกจิตทุกคนจะมีความคุ้นเคยกับการเข้าภวังค์ ยิ่งมีพลังจิตมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีความสามารถควบคุมการทำงานของจิตในภวังค์

ซึ่งภวังค์ในสมาธิก็มีความคล้ายคลึงกับภวังค์ในจิตสุดท้ายมาก นักพลังจิตที่มีความรู้จะใช้โอกาสทองนี้ ยกจิตขึ้นสู่ฌานสมาธิ ส่งจิตไปสู่พรหมโลก หรือหากแม้ผู้ฝึกจิตมีความเชียวชาญในการทำวิปัสสนาอยู่แล้ว ก็อาจใช้ช่วงเวลาดังกล่าว พิจารณาธาตุขันธ์ จนเห็นความเกิดดับ ตัดตรงเข้าสู่นิพพานก็ยังได้ เรียกว่า เป็นการใช้ภวังค์แห่งความตาย ให้เกิดประโยชน์สูงสุด  นั่นคือใช้เพื่อการบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในวินาทีสุดท้าย นั่นเอง

ฉะนั้น ผู้ที่หวังไปสู่ สุคติ ภูมิฯ ไปสู่ทีดีมีความสุขในภพภูมิ ต่อไปข้างหน้า ต้องหมั่น ทำแต่ความดี ซื่อสัตย์ มีคุณธรรม ทำบุญสร้างกุศลสร้างแต่กรรม ดี !!! และหมั่นฝึกฝนวิปัสสนาฯ ให้พร้อมอยู่เสมอ เพราะ เราไม่รู้ว่า เมื่อไหร่???  ที่เราหมดอายุขัย หมดเวลาในโลกนี้ !!!

เร่งสะสมบุญ สะสม กรรมดี กันดีกว่า !!! อนุโมทนาสาธุ

เพื่อนๆ บอกผมว่า ทำไมมึงดูหน้าตาไม่ค่อยฉลาด
แต่เรียนเก่งจังวะ ผมบอกเพื่อนผมว่า แม่กูสอน
ให้ขยันแล้วก็ตั้งใจเรียน

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมพอมึงมีตังค์
มึงชอบเอาไปทำบุญ แจกเด็ก เลี้ยงพระวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้รู้จักแบ่งปันคนอื่น ถึงเราจะมีตังค์น้อย
แต่ก็มีคนอื่นที่เขาลำบากกว่าเรา

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมมึงชอบเล่นกีฬาเล่นเป็นหลายอย่าง แล้วไม่เคยเห็นมึงป่วยนอนโรงพยาบาลเลยวะ ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้กูออกกำลังกาย จะได้แข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ป่วยง่ายๆ เพราะเรามีตังค์น้อย เจ็บป่วยจะลำบาก

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมมึงอารมณ์ดี ไม่เครียด
ไม่โกรธใครบ้างเลยหรือไงวะ ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้เป็นคนอารมณ์ดี ทำให้คนที่อยู่ใกล้เรา
มีความสุข แล้วจะสบายใจกันทุกคน

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมมึงพูดกับคนอื่น ดูสุภาพ
อ่อนน้อม ทั้งๆ ที่เขาเป็นลุงแก่ๆ
เป็นเด็กเสิร์ฟอาหาร หรือแม้แต่ขอทานที่มึงให้เศษตังค์
แล้วเขาอวยพรให้มึง ทำไมมึงต้องขอบคุณขอทานวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้พูดดีๆ กับทุกคน ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร
เราพูดดีๆ กับเขา เขาก็จะได้พูดดีๆ กับเรา

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมพี่ๆ น้องๆ มึงตั้งหลายคน
ทำไมรักใคร่กันดี ไม่เคยทะเลาะกันเลยวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้พี่น้องรักกันทุกคน เพราะหมากับแมวที่อยู่บ้านเดียวกัน มันยังรักกันได้ ทำไมพี่น้องกัน จะรักกันไม่ได้

เพื่อนๆ ผมบอกว่า ทำไมมึงถึงรักชาติ
รักแผ่นดิน รักในหลวง มากมายนักวะ ผมบอกเพื่อนว่า
แม่กูสอน ให้กูสำนึกถึงบุญคุณของแผ่นดิน
บุญคุณของพระมหากษัติรย์ ทุกพระองค์ แม่กูสอน
ให้กูรู้จักคำว่า จงรักภักดี ตั้งแต่กูยังไม่รู้ความหมาย
จนทุกวันนี้ กูรู้แล้วว่า คำว่า จงรักภักดี นั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมแม่มึงถึงสอนอะไรมึงมากมายจังเลยวะ
ผมบอกเพื่อนว่า
ที่กูเป็นกูอยู่จนทุกวันนี้ ก็เพราะ ‘ แม่กูสอน ‘
แม่กูสอนอะไร กูทำตามแม่กูสอนทุกอย่าง
มีอย่างเดียวที่แม่กูไม่ได้สอน แต่กูทำ
แล้วกูทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว
แม่กูไม่ได้สอนให้รักแม่ แต่…..กูรักแม่ว่ะ
ใครไม่รัก………………แต่กูรัก!!

(เครดิต : ชินพัธน์ วิศุทธิสุวรรณ)

๑. กลัวลูกมีเซ็กส์ในวัยเรียน ?
ไม่อยากให้เกิด ต้องเอาปัญญาใส่ในมือลูก
ให้เงินลูกน้อยๆ ให้ความรู้แก่ลูกมากๆ
ด่าลูกน้อยๆ ให้คำสอนลูกมากๆ

๒. ไหว้พระขอพรอะไรดี ?
( ๑) ขออย่าให้โลภจนหน้ามืด
( ๒) ขออย่าให้โกรธจนทำร้ายตัวเอง
( ๓) ขออย่าให้หลงจนไม่รู้ดีรู้ชั่ว
( ๔) ขออย่าให้ตายในสงคราม ระหว่างคนไทยด้วยกันเอง

๓. ท้อแท้กับปัญหามากมายทำอย่างไรดี ?
ปลาที่ยังเป็นอยู่ ล้วนเรียนรู้ที่จะว่ายทวนน้ำ
ส่วนปลาตาย มักไหลตามน้ำ
ปัญหาทำให้คนธรรมดาท้อ แต่ทำให้คนมีปัญญาลุกขึ้นมาแก้ไข

๔. ทะเลาะกับแฟนจนไม่มีสมาธิทำงาน ?
งานส่วนงาน แฟนส่วนแฟน
รู้จักแบ่งเวลาให้งาน รู้จักแบ่งเวลาให้แฟน
อย่าเสียงานเพราะแฟน อย่าเสียแฟนเพราะงาน

๕. โกรธ! ถูกเพื่อนนินทา ?
โบราณว่าไม่มีใครเตะหมาที่ตายแล้ว
คุณถูกนินทาแสดงว่าคุณยังมีความหมาย
คุณเป็นคนโชคดี จู่ๆ ก็มีกระจกวิเศษสะท้อนความอัปลักษณ์
ให้เห็นความบกพร่องของตัวเอง

๖. จับได้ว่าแฟนมีกิ๊กทำอย่างไรดี ?
( ๑) ถามตัวเองว่าเราดีกับเขาพอหรือยัง
( ๒) ระหว่างเรากับกิ๊กมีข้อดีข้อด้อยต่างกันตรงไหน
( ๓) ถามแฟนว่าจะเลือกใครก็รีบทำ ไม่รักฉัน อย่าทำให้ฉันเสียเวลา

๗. โดนเพื่อนร่วมงานแย่งซีนทำอย่างไร ?
เขาแย่งจากเราได้เพียงแค่ซีนและภาพลักษณ์เท่านั้น
แต่เขาไม่สามารถแย่งความรู้และความสามารถไปจากเราได้

๘. งานเยอะมากทำอย่างไรดี ?
( ๑) รู้ว่างานเยอะต้องรีบทำ
( ๒) อย่าดองงานข้ามปีข้ามชาติ
( ๓) เรียงลำดับความสำคัญของงาน
สำคัญก่อนให้รีบทำ สำคัญน้อยค่อยทยอยทำ

๙. ทำงานดี มีแต่คนริษยา จะรับมืออย่างไร ?
โบราณว่า ไม้ใหญ่ย่อมเจอขวานคม
คนเด่นต้องมีคนด่า คนมีปัญญาจึงมีคนลองดี
คนทำงานดีจึงมีคนริษยา ปรากฏการณ์เช่นว่านี้
เป็นของธรรมดา ทำงานดีจนมีคนริษยา
ยังดีกว่าทำงานไม่ดี จึงเป็นได้อย่างดีแค่คนที่คอยริษยา

๑๐. ทำงานแทบตาย เงินไม่พอใช้ ทำอย่างไรดี ?
( ๑) หางานใหม่
( ๒) ลดความต้องการให้น้อยลง อยู่กับความจริงให้มาก
( ๓) บริโภคปัจจัยสี่โดยมุ่งประโยชน์ อย่ามุ่งประดับ
( ๔) ทำบัญชีรายรับรายจ่าย รับมากกว่าจ่ายจึงนับว่ายอด
จ่ายมากกว่ารับนับว่าแย่

๑๑. ถูกนายด่า อารมณ์เสีย ?
คนที่ด่าคนอื่นสะท้อนว่าระบบข้างใจกำลังพัง
คนอารมณ์เสียเพราะถูกด่า
แสดงว่าระบบของตัวเองก็พังตามไปด้วย

๑๒. ไถ่ชีวิตโคได้บุญมากไหม ?
ถ้าไถ่แล้วโคอยู่รอด คุณได้บุญ
แต่หากไถ่เพื่อทำให้วัดอยู่รอด คุณได้บาป
แทนที่จะไถ่โคกระบือ คุณควรไถ่ตัวเองให้พ้นจากความโลภ โกรธ หลง ดีกว่า

๑๓. แฟนติดหนังเกาหลี ดูทั้งคืนไม่ยอมนอน ?
ขอให้คิดว่าอย่างน้อยเธอยังนั่งดูอยู่ในบ้าน
ถึงเธอจะติดหนังเกาหลี ก็ยังดีกว่าติดผู้ชายขี้หลีที่อยู่นอกบ้าน

๑๔. ลูกค้าจู้จี้ทำอย่างไรดี ?
มีลูกค้าจู้จี้ยังดีกว่าวันทั้งวันไม่มีใครแวะเวียน
ผ่านมาเยี่ยมเยียนถึงในร้าน
ลูกค้าจู้จี้ได้ แต่คุณต้องทำให้เขาประทับใจเอาไว้เสมอ

๑๕. ไปงานวันเกิดควรได้อะไร ?
( ๑) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร
( ๒) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาจากใคร
( ๓) ได้ถามตัวเองว่า เรากตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดแล้วหรือยัง

๑๖. สวดมนต์บทไหนดี ?
( ๑) สวดพุทธคุณเพื่อเตือนว่า จงเป็นผู้ตื่น
( ๒) สวดธรรมคุณเพื่อเตือนว่า จงเว้นสิ่งที่ควรเว้น จงทำสิ่งที่ควรทำ
( ๓) สวดสังฆคุณเพื่อเตือนว่า พระอรหันต์ที่แท้
คือพ่อกับแม่ที่อยู่ในบ้านของเรานั่นเอง

๑๗. สามีไม่สนใจธรรมะเลยทำอย่างไรดี ?
( ๑) เราควรมีธรรมะให้เขาดู
( ๒) เราควรอยู่ให้เขาเห็น
( ๓) เราควรสงบเย็นให้เขาได้สัมผัส
เนื่องเพราะ หนึ่งการกระทำสำคัญกว่าพันคำพูด

๑๘. โดนขับรถปาดหน้า โมโหมาก ?
( ๑) บอกตัวเองว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ด่าคือมาร ระรานคือบาป
( ๒) เปลี่ยนการด่าเป็นการแผ่เมตตาให้เขาถึงที่หมายโดยปลอดภัย
( ๓) เตือนตนไว้ว่า อย่าขับรถปาดหน้าใคร เพราะอาจมีอันตรายรอบด้าน

๑๙. อยู่ในกลุ่มเพื่อนชอบนินทาจะตีจากดีไหม ?
ท่านพุทธทาสกล่าวว่า คนชอบนินทาคือคนที่ชอบกินของเน่า
ถ้าเราร่วมผสมโรงไปกับเขา
แสดงว่าเราเองก็ชอบกินของเน่าไม่เบาเหมือนกัน

๒๐. ทำไมมักเจอสิ่งที่ไม่ชอบใจอยู่เสมอ ?
ผู้รู้บอกว่า ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ กองขยะดูดีๆ ยังมีศิลป์
ดังนั้น ในสิ่งที่คุณไม่ชอบ ย่อมมีแง่มุมที่คุณชอบอย่างแน่นอน

ข้อ 1
ชีวิตไม่เคยยุติธรรม ชินกับมันซะ

ข้อ 2
โลกไม่เคยแคร์กับความมั่นใจในตัวเองของคุณ โลกหวังจะเห็นความสำเร็จจากคุณก่อนที่คุณจะภูมิใจอะไรกันนักกันหนากับตัวคุณ

ข้อ 3
ทันที ที่คุณจบจากม.ปลาย คุณจะไม่สามารถหาเงินได้เดือนละแสน และคุณก็ไม่สามารถเป็นรองประธานบริษัทที่มีรถประจำตำแหน่งได้ จนกว่าคุณจะคู่ควรที่จะได้สิ่งเหล่านี้

ข้อ 4
ถ้าคุณคิดว่าครูคุณเขี้ยวแล้วหละก็ คุณต้องลองเจอกับเจ้านายในอนาคตของคุณซะก่อน

ข้อ 5
งานกระจอกไม่ได้ทำให้คุณด้อยค่า บางทีปู่คุณอาจเคยเป็นนายกระจอกมาก่อน เขาเรียกมันว่า โอกาส

ข้อ 6
ถ้าคุณห่วย อย่าโทษพ่อแม่คุณ แล้วก็อย่าบ่นโวยวายกับความผิดพลาดของคุณ เรียนรู้จากมันซะ

ข้อ 7
ก่อน ที่คุณจะเกิด พ่อแม่คุณไม่ได้น่าเบื่อแบบที่เค้าเป็นทุกวันนี้หรอก แต่เป็นเพราะเค้าทำงานหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายให้คุณ ซักผ้าให้คุณ ฟังคุณคุยโวต่างๆนาๆต่างหาก ดังนั้นก่อนจะไปอนุรักษ์ป่าไม้ ลองจัดตู้เสื้อผ้าในห้องคุณก่อนดีมั๊ย

ข้อ 8
โรงเรียน อาจจะแบ่งคนออกเป็นผู้แพ้ผู้ชนะได้ แต่ชีวิตไม่เป็นแบบนั้น ในบางโรงเรียนสอนให้คุณแพ้ แถมยังให้โอกาสตั้งหลายครั้งกว่าคุณจะทำถูก นี่มันไม่ได้เหมือนชีวิตจริงเอาซะเลย

ข้อ 9
ชีวิต ไม่ได้แบ่งเป็นเทอม ไม่มีช่วงซัมเมอร์ แล้วเจ้านายส่วนใหญ่ก็ไม่ได้สนใจจะให้คุณปิดเทอมไปค้นหาชีวิตคุณหรอกนะ ถ้าจะไปค้นหาอะไร ทำซะเดี๋ยวนี้ด้วยเวลาที่คุณยังมี

ข้อ 10
สิ่งที่คุณเห็นในละครทีวี มันไม่ได้เป็นจริงหรอกนะ เพราะคนส่วนใหญ่รีบดื่ม

♡♡ ความลับสีขาว..แง่คิดดีๆสำหรับชีวิตคู่ ♡♡

ผู้ชายคนหนึ่ง เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงที่สวยมาก ใช้ชีวิตคู่กันอย่างมีความสุข
แต่ในวันหนึ่ง ภรรยาของเขาป่วยเป็นโรคชนิดหนึ่ง
ซึ่งนางก็กังวลว่าสักวันหนึ่ง ความสวยงามที่มีอยู่ในตัวของนางจะหายไป
แต่ในขณะนั้นสามีของนางออกนอกบ้าน เขายังไม่รู้ว่าภรรยาของเขาป่วยเป็นโรคชนิดนี้
แต่บังเอิญว่า ช่วงที่สามีจะกลับมาที่บ้านเขาได้รับอุบัติเหตุกลางทางเสียก่อน
และอุบัติเหตุในครั้งนี้ทำให้เขาต้องเสียการมองเห็น หรือตาบอด

ชีวิตคู่ของพวกเขาทั้งสองก็ดำเนินมาอย่างเรื่อยๆ
และโรคที่อยู่กับภรรยาของเขา ยิ่งวันก็ยิ่งทำให้ความสวยงามของนางยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ
และผู้เป็นสามีเองก็เสียการมองเห็น จึงทำให้ชีวิตคู่ของพวกเขาทั้งสองดำเนินไปจนถึง 40 ปี และความรักที่มีให้กันนั้น ก็ยังเป็นเหมือนวันที่พวกเขาทั้งสองได้ใช้ชีวิตคู่

ในตอนแรกๆ สามีให้ความเคารพต่อภรรยา และภรรยาก็ปฏิบัติตามทุกคำสั่งสอนที่ดีของสามี
จนกระทั่งมาถึงวันที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต ผู้เป็นสามีก็
โศกเศร้าเสียใจกับการจากไปของนาง

หลังจากฝังศพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผู้คนก็ทยอยกันกลับบ้าน
ผู้เป็นสามีก็ลุกขี้นยืน แล้วจะเดินกลับไปบ้านคนเดียว
ผู้คนที่ยังอยู่ที่นั่นก็ทักเขาว่า
“นี่คุณจะเดินไปไหน ?”
เขาตอบว่า
“จะกลับบ้าน”

ผู้คนที่นั่นก็ถามด้วยเสียงเศร้าว่า
“แล้วคุณจะเดินคนเดียวได้อย่างไร ? ก็ในเมื่อคุณตาบอด ที่ผ่านมาภรรยา
ของคุณเดินจูงคุณไปไหนมาไหนตลอดไม่ใช่หรือ ?”
เขาก็ตอบว่า :
“ฉันไม่ได้ตาบอด ที่ผ่านมาฉันแกล้งทำว่าตัวเองตาบอดเพราะว่าฉันไม่อยาก
ที่จะทำร้ายจิตใจของภรรยาฉัน กับการที่เธอได้พยายามปกปิดเรื่องโรคของ
เธอ เพื่อไม่อยากที่จะทำร้ายจิตใจของฉัน และส่วนตัวฉัน ก็ได้พยายามปก
ปิดเธอว่าฉันตาบอด ก็เพื่อไม่อยากทำร้ายจิตใจของเธอ ต่างคนก็ต่างพยา
ยามปกปิด ก็เพื่อที่จะให้ชีวิตคู่นั้นยืนอยู่ได้นานเท่านาน”

ในตัวของคนเรานั้น ใครๆ ต่างก็มีความผิดพลาดกันทั้งนั้น
จะดีแค่ไหนถ้าเราทำเป็นมองไม่เห็นกับความผิดพลาดเหล่านั้น
ก็เพราะว่าสักวันหนึ่ง ตัวเราเองก็หนีไม่พ้นจากความผิดพลาด
และคนที่อยู่กับเราก็เช่นกัน ถ้าหากว่าเขาได้รับรู้ว่าเราพยายามปกปิดเรื่องที่ไม่ดีของเขาแล้ว
ตัวเขาจะซาบซึ้งใจมากแค่ไหน
และเมื่อเขาได้รับรู้ว่าเราเองก็มีสิ่งที่ไม่ดีเช่นกัน และเขาก็จะพยายาม
ปกปิดสิ่งที่ไม่ดีของเราเหล่านั้น เพื่อให้เราได้ใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุข

ขอบคุณเรื่องราวจาก ทอฝัน เกตุวิภา