មានប្រយោជន៍ណាស់

ตำนานของประเพณีบุญบั้งไฟ ผูกพันกับนิทานพื้นบ้านสองเรื่องคือเรื่องท้าวผาแดงนางไอ่ และเรื่องสงครามระหว่างพญาคันคากกับพญาแถน ซึ่งเป็นเรื่องที่กล่าวถึงที่มาของการยิงบั้งไฟเลยทีเดียว ตำนานเรื่องนี้เริ่มจากพระโพธิสัตว์เสวยชาติเป็นพญาคันคาก (คางคก) อาศัยอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ครั้งนั้น พญาแถน เทพผู้เป็นใหญ่ในสวรรค์ผู้ดลบันดาลให้ฝนตก เกิดไม่พอใจชาวโลกจึงบันดาลให้ฝนไม่ตก เกิดไม่พอใจชาวโลกจึงบันดาลให้ฝนไม่ตกเลยตลอด 7 ปี 7 เดือน 7 วัน ชาวเมืองทนไม่ไหวจึงคิดทำสงครามกับพญาแถน แต่สู้พญาแถนกับกองทัพเทวดาไม่ได้ ถูกไล่ล่าหนีมาถึงต้นไม้ใหญ่ที่พญาคันคากอาศัยอยู่ ในที่สุดพญาคันคากตกลงใจเป็นจอมทัพของชาวโลกต่อสู้กับพญาแถน พญาคันคากให้พญาปลวกก่อจอมปลวกขึ้นไปจนถึงสวรรค์ ให้พญามอดไม้ไปทำลายด้ามอาวุธของทหารและอาวุธพญาแถน และให้พญาผึ้ง ต่อ แตนไปต่อยทหารและพญาแถนฝ่ายเทวดาพ่ายแพ้ พญาแถนจึงให้คำมั่นว่า หากมนุษย์ยิงบั้งไฟขึ้นไปเตือนเมื่อไรจะรีบบันดาลให้ฝนตกลงมาให้ทันทีและถ้ากบเขียดร้องก็ถือเป็นสัญญาณว่าฝนได้ตกลงถึงพื้นแล้ว และเมื่อใดที่ชาวเมืองเล่นว่าวก็เป็นสัญญาณแห่งการหมดสิ้นฤดูฝน พญาแถนก็บันดาลให้ฝนหยุดตก ส่วนตำนานพื้นบ้านเรื่องผาแดงนางไอ่ มีความโดยย่อ คือ นางไอ่เป็นธิดาพระยาขอมผู้ครองเมืองชะธีตา นางไอ่เป็นสตรีที่มีสิริโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือไปในนครต่างๆ ทั้งโลกมนุษย์และบาดาล มีชายหนุ่มหมายปองจะได้อภิเษกกับนางมากมาย

ในจำนวนผู้ที่มาหลงรักนางไอ่ มีท้าวผาแดงและท้าวพังคี โอรสสุทโธนาค เจ้าผู้ครองนครบาดาล ท้าวทั้งสองต่างเคยมีความผูกพันกับนางไอ่มาแต่อดีตชาติ จึงต่างช่วงชิงจะได้เคียงคู่กับนาง แต่ก็พลาดหวัง จึงมิได้อภิเษกทั้งคู่เพราะแข่งขันบั้งไฟแพ้

ท้าวพังคีนาคไม่ยอมลดละ แปลงกายเป็นกระรอกเผือกคอยติดตามนางไอ่ สุดท้ายถูกฆ่าตาย พญานาคผู้เป็นพ่อจึงขึ้นมาถล่มเมืองล่มไป กลายเป็นหนองน้ำใหญ่ คือ หนองหาน หนองหานในตำนานท้าวผาแดงนางไอ่ ที่เป็นที่ถกเถียงกันว่าที่ไหนกันแน่ มีอยู่ถึง 3 ที่ ได้แก่ หนองหาน ที่ อำเภอ หนองหาน จังหวัดอุดรธานี และหนองหาน อำเภอกุมภวาปี ซึ่งก็ไม่ไกลจากที่แรกมากนัก และอีกที่หนึ่งก็คือหนองหาร จังหวัด สกลนคร

ในตำราอ้างอิงถึงเรื่องผาแดงนางไอ่จบลงด้วยการเกิดเป็นหนองน้ำ ขนาดใหญ่จากการต่อสู้ของพญานาคกับท้าวผาแดง ต่างก็มีข้อมูลอ้างอิงถึง หนองน้ำที่ชื่อหนองหาน แต่กล่าวต่างกันไปในตำราแต่ละเล่มถึงหนองน้ำ ทั้ง3 แห่ง

เด็กน้อยคนหนึ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะดีพ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุงและบอกเขาว่า ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดี โมโห หรือโกรธใครก็ตาม ให้ตอกตะปู 1 ตัวลงไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน วันแรกผ่านไปเด็กน้อยตอกตะปูเข้าไปที่รั้วถึง 37 ตัว วันที่ 2 และ วันที่ 3 และแต่ละวันที่ผ่านไป ผ่านไปจำนวนตะปูก็ค่อยๆลดลง ลดลงๆ เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่า การรู้จักควบคุมตัวเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ

แล้ววันหนึ่ง หลังจากที่เขาสามารถ ควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาเดินไปหาพ่อเพื่อบอกว่า เขาคิดว่าเขาไม่จำเป็นที่ต้องตอกตะปูอีกแล้ว เพราะเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนแล้ว

พ่อยิ้มแล้วบอกลูกชายว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ลองพิสูจน์ให้พ่อดู ทุกๆครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านที่ละ 1 ตัว วันแล้ววันเล่า เด็กชายก็ค่อยๆถอนตะปูออกทีละตัว ๆ จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออกเด็กชายดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า ผมทำได้แล้วครับในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จ

พ่อไม่ได้พูดว่าอะไร แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกลูกทำได้ดีมากทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ เห็นมั๊ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิมมันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้ ลูกจำไว้นะ ว่าเมื่อไหร่ที่เราทำอะไรลงไปด้วยการใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมักจะเกิดรอยแผล เหมือนกับการเอามีดไปกรีดหรือแทงใครเข้า ต่อให้ใช้คำว่า..ขอโทษ..สักกี่หนก็ไม่อาจจะลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้ ลูกจงจำคำว่า ..ขอโทษ..ไว้เสมอนะ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เรา หรือ ไม่ก็ตามนะจำไว้อีกด้วยว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขาเขาอาจจะไม่มีวันลืมมันได้……ตลอดไป

สิ่งที่สำคัญคือ รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด ทันทีที่สติรู้ทันว่า เราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่นวางความยึดมั่นว่าเราถูกลงเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขสถานการณ์ดีกว่าปล่อยให้ความยึดว่า ตัวเองถูกเสมอ หรือฐิทิมานะมาทำลายทุกอย่างรวมทั้งชีวิตตัวเราเอง

อย่าลืมแชร์ บทความดีๆ ให้เพื่อนของคุณอ่านด้วยล่ะ ^^

หลายคนอาจเดินทางไปต่างจังหวัด ช่วงสงกรานต์หรือวันหยุดยาวในเทศกาลต่างๆ  เบอร์แจ้งเหตุฉุกเฉินของแต่ละจังหวัด น่าจะติดตัวไว้ครับ

” หมายเลขโทรศัพท์ศูนย์รับแจ้งเหตุฉุกเฉิน 191 ของแต่ละจังหวัด
1 อุบลราชธานี 0-4535-2600-09
2 นครราชสีมา 0-4442-0250-99
3 ขอนแก่น 0-4324-0250-98
4 เชียงใหม่ 0-5392-0750-51
5 พิษณุโลก 0-5523-6400
6 นครปฐม 0-3424-0650
7 สุราษฎร์ธานี 0-7727-7600
8 อุดรธานี 0-4221-5750-99
9 ชลบุรี 0-3893-2600-08
10 สงขลา 0-7431-7301-30
11 ปทุมธานี 0-2598-8191
12 พระนครศรีอยุธยา 0-3524-9750
13 ฉะเชิงเทรา 0-3850-0099
14 ศรีสะเกษ 0-4582-9799
15 ร้อยเอ็ด 0-4361-9799
16 เชียงราย 0-5391-0788
17 นครสวรรค์ 0-5621-9099
18 นครศรีธรรมราช 0-7530-4600
19 พัทลุง 0-7460-9977
20 กาญจนบุรี 0-3452-7600-49
21 ลำปาง 0-5423-7090
22 ระยอง 0-3892-8090
23 สภ.หัวหิน 0-3261-8090
24 ภูเก็ต 0-7636-0790
25 นราธิวาส 0-7351-7990
26 ราชบุรี 0-3271-9798
27 กาฬสินธุ์ 0-4380-9799
28 เพชรบูรณ์ 0-5671-7799
29 ปัตตานี 0-7334-5999
30 สระบุรี 0-3624-0698
31 สมุทรสาคร 0-3441-9780
32 สมุทรปราการ 0-2338-0090
33 จันทบุรี 0-3931-9790
34 ยะลา 0-7322-0890
35 ตรัง 0-7520-1990
36 กระบี่ 0-7562-7900
37 กำแพงเพชร 0-5571-8490
38 ลำพูน 0-5356-9790
39 บุรีรัมย์ 0-4460-4090
40 นครพนม 0-4253-9790
41 นนทบุรี 02-528-7490
42 สุพรรณบุรี 035-514-000
43 ชัยนาท 056-459-639
44 ลพบุรี 036-418-900
45 ชัยภูมิ 044-815-000
46 พิจิตร 056-609-739
47 ตาก 055-518-000
48 สุโขทัย 055-609-739
49 แพร่ 054-539-739
50 พะเยา 054-409-739
51 น่าน 054-683-000
52 เลย 042-808-739
53 หนองบัวลำภู 042-318-739
54 หนองคาย 042-415-000
55 สกลนคร 042-700-739
56 มุกดาหาร 042-629-739
57 ยโสธร 045-709-739
58 สุรินทร์ 044-710-739
59 สระแก้ว 037-240-740
60 ปราจีนบุรี 037-239-098
61 นครนายก 037-307-000
62 สมุทรสงคราม 034-719-740
63 เพชรบุรี 032-709-740
64 ชุมพร 077-529-739
65 พังงา 076-401-439
66 สตูล 074-709-739
67 ระนอง 077-819-739
68 สิงห์บุรี 036-509798-99
69 อ่างทอง 035-617098-99
70 ตราด 039-552900-01
71 อำนาจเจริญ 045-519200-01
72 มหาสารคาม 043-719698-99

ลูกชาย : พ่อครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ?
พ่อ : แน่นอนได้สิ, ลูกจะถามอะไร
ลูกชาย : พ่อครับ ใน 1ชั่วโมง พ่อหาเงินได้เท่าไหร่หรอคับ ?
พ่อ : มันไม่ใช่ธุระอะไรของลูก ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ ?
ลูกชาย : ผมแค่อยากรู้ ได้โปรดบอกผมเถอะคับ ใน 1 ชั่วโมงพ่อหาเงินได้เท่าไหร่ ?
พ่อ : ถ้าลูกต้องรู้ให้ได้ พ่อก็จะบอกให้ฟัง ใน 1 ชั่วโมง พ่อหาเงินได้ 100 บาท
ลูกชาย : โห !!! (ทำหน้าเศร้าพร้อมกับก้มหน้าลงลูกชาย : พ่อครับ ผมขอยืมเงินพ่อ 50 บาทได้ไหม ?

พ่อของเขาโมโหมาก
พ่อ : ถ้าด้วยเหตุผลที่ลูกถาม เพียงเพราะอยากยืมเงินพ่อ เพื่อไปซื้อของเล่นห่วยๆ หรือ สิ่งของไร้สาระพวกนั้น
ลูกควรจะนำตัวเองตรงกลับไปที่ห้อง และ เข้านอน พร้อมกับคิดว่าทำไมถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างนี้ พ่อทำงานหนักทุกวัน เพื่อเลี้ยงลูกที่มีนิสัยอย่างนี้หรอ

เด็กชายตัวน้อยเงียบลง
และค่อยๆเดินขึ้นห้องของเขาและปิดประตูลง

พ่อนั่งลงด้วยความโมโห นึกย้อนกับไปถึงคำถามของลูกชาย
เขากล้าถามกัยเราอย่างนั้นได้อย่างไร
เพียงเพื่อแลกกับเงินบางส่วน
ผ่านไป 1 ชั่วโมง… อารมณ์ของพ่อก็เริ่มสงบลง และเริ่มคิดได้ว่า
บางทีอาจจะมีบางสิ่งที่มีราคา 50 บาท ซึ่งลูกอยากได้จริงๆ
และความจริงแล้ว เขาก็ไม่เคยถาม หรือ ขอเงินเราเลย
ดังนั้น พ่อจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกที่ห้องนอน

พ่อ : นังไม่นอนอีกหรอลูก ?
ลูก : ไม่คับพ่อ ผมยังไม่นอน
พ่อ : พ่อมาคิดดูแล้ว บางทีพ่อคงทำงานจนเหนื่อยเกินไป ถึงได้พูดกับลูกแรงขนาดนั้น
นี้เงิน 50 บาท ที่ลูกขอยืมพ่อ เอาไปซิ

หนุ่มน้อยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเอง เขาก้อรีบดึงแบงค์ยับๆจำนวนหนึ่ง และ เศษเหรียญเล็กๆ น้อยๆ ออกมาจากใต้หมอนของเขา
เขานั่งบรรจงนับมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองพ่อ
ในขณะเดียวกันกับพ่อเริ่มจะโมโหขึ้นอีกรอบ เพราะเห็นลูกชายซ่อนเงินจำนวนหนึ่งไว้ใต้หมอน

พ่อ : ลูกจะเอาเงินเยอะแยะขนาดนี้ไปทำอะไร ในเมื่อลูกก็มีมันอยู่มากพอแล้ว (พ่อถามด้วยอารมณ์เริ่มโกรธ)

ลูกชาย : เพราะผมมีไม่พอครับ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว
พ่อครับ นี้เงิน 100 บาท ผมขอซื้อเวลาทำงานพ่อ 1 ชั่วโมงครับ
พรุ้งนี้ตอนเย็น พ่อช่วยกลับมาบ้านมาหาผมเร็วๆ นะครับ ผมเพียงแค่อยากกินข้าวเย็นกับพ่อครับ

พ่อหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพราะความเจ็บปวดที่หน้าอก
รู้สึกเหมือนดวงใจของเขา มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
พ่อรีบคุกเข่าลง โผกอดลูกชายทั้งน้ำตา พร้อมกับขอให้ลูกชายสุดที่รักเขายกโทษให้ตัวเขา….!!!!

นี่เป็นเรื่องเล่าเพียงสั้นๆ ที่อยากเตือนให้คุณคิดว่า เราไม่ควรปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ความหมาย.

บทความและรูปภาพจากกลุ่มไลน์ครับ
งั้น ลองดูตามความเหมาะสมนะค่ะ
แก้ปวดหลัง ดื่มแล้วหายโดยไม่ต้องผ่าตัด…
สมุนไพรเป็นยาขนานนี้ดื่มกันมานานจากการบอกกล่าวต่อกันมานานหลายสิบปีแล้ว ซึ่งได้ทราบจากคุณภิมุข รัตนอาภา ปัจจุบันอายุ 74 ปี โทรศัพท์บอกกล่าวให้ทราบตั้งแต่ปี 52 และส่งเป็นเอกสารที่ท่านเผยแพร่มาให้อีก สืบเนื่องจากท่านเผยแพร่ที่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยรายการทั่วทิศถิ่นไทยแล้วมีผู้ดื่มแล้วหายกันมากมายเป็นที่กล่าวขานว่าได้ผลจริง การเขียนบอกกล่าวเป็นบันทึกว่าจะเขียนหลายครั้งก็ไม่มีความมั่นใจว่ารักษาได้ผลจริงไหม แต่ก็เคยได้บอกบ้าง

หนุ่มหนึ่งกลับบ้านหลังดื่มจนตัวเบา พอเข้าบ้าน เปิดไฟ ร้องเรียกเมีย ไร้เสียงขาน ก้มหน้าพบหนังสือขอหย่าบนตู้รองเท้า

หนุ่มงง ไม่นึกว่าเจ้าหล่อนจะเอาจริง ผัวเมียทะเลาะกันบ่อย อย่างมากหล่อนเพียงงอนไม่พูดด้วย หรือกลับบ้านแม่ไปสักพัก จากนั้นก็คืนมาเป็นปกติ ทว่าครั้งนี้ เรื่องไม่เล็กเสียแล้ว เมียบอกให้เขาไปงานประชุมผู้ปกครองของลูกสาว เขาบอกว่างานยุ่ง ไม่มีเวลา เมียว่ายุ่งอะไรทั้งวัน ไม่เคยใส่ใจฉันกับลูกเลย เราเลิกกันแล้วกัน

หนุ่มไม่คิดว่าจะมีปัญหา เขาถือว่าต้องเห็นงานสำคัญกว่าครอบครัว และที่ยุ่งวุ่นนั้นก็เพื่อบ้านนี้ไม่ใช่หรือ ตนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ในนาทีนี้ บ้านว่างเปล่าเงียบเชียบไร้ลูกไร้เมียนี้มันช่างไม่เป็นบ้านเอาเสียเลย ความสำเร็จของเขา ถ้าไม่มีเมียร่วมปัน ก็ไร้ความหมาย

วันรุ่งขึ้นเขาไปเยี่ยมพ่อแม่ ทั้งสองงงมาก ถามว่าทำไมมีเวลากลับบ้าน คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอกนะ? ทะเลาะกับแม่อีหนูหรือ? คำถามเป็นชุดทำให้เขาละอาย เขาคงกลับบ้านน้อยเกินไปกระมัง? แต่พ่อแม่ตื่นเต้นยินดีกันมาก พ่อรีบออกไปจ่ายตลาด แม่อยู่บ้านนั่งคุยกับเขา หาขนมถั่วต้มให้กิน แต่ไม่ทันนั่ง เสียงโทรศัพท์ดัง เขาได้ยินเสียงพ่อดังลอดมาจากโทรศัพท์ว่า “ลืมบอกไป ชาเก๊กฮวยน้ำผึ้งที่ชงไว้ให้น่ะ อยู่บนธรณีหน้าต่าง เธอรีบดื่มซะ เดี๋ยวจะเย็น”

แม่วางหู ดื่มชาไปอึกเดียว โทรศัพท์ดังอีก พ่อนั่นแหละ “เราต้องจ่ายค่าน้ำแล้วใช่ไหม? ฉันลืมเอาบิลมา ช่วยบอกเลขบิลให้หน่อย จะแวะไปจ่าย” วางหูไม่ทันไร พ่อโทรฯ มาอีก เสียงดีใจทีเดียว “เธอชอบกินปลาสีนวลใช่ไหม เดี๋ยวซื้อไปให้นึ่งกิน”

ยี่สิบนาที พ่อโทรฯ 3 ครั้ง แม่ก็รับและคุยอย่างไม่รู้หน่าย เขาอดบ่นไม่ได้ว่า ทำไมพ่อจุกจิกขึ้นทุกที? ไม่เห็นมีเรื่องอะไรที่จำเป็นต้องโทรฯ กลับมาบอกไม่ได้หรือ?

แม่ยิ้มแล้วพูดว่า “เด็กโง่เอ๊ย เจ้าจะไปรู้ใจพ่อได้ไง? แกไม่ได้จุกจิก แต่แกวางหัวใจไว้ที่บ้าน มีที่ฝากฝังมีความห่วงหา จึงได้โทรฯ ครั้งแล้วครั้งเล่า ตัวพ่ออยู่นอกบ้าน แต่ใจอยู่ในบ้าน เรื่องในบ้านไม่มีใหญ่เล็ก ทุกอย่างล้วนห่วงใย เจ้าอย่าคิดว่าเอาเงินเข้าบ้านก็พอ บ้านไม่ใช่ที่ที่วางเงิน แต่เป็นที่ที่วางใจ มีแต่เอาใจวางไว้ที่บ้าน ความรักกับความสุขจึงจะอยู่ที่บ้าน เจ้าเข้าใจไหม?”

เขาเห็นสายตาลึกล้ำของแม่ เข้าใจในบัดดล คิดถึงตนเอง ไม่เคยโทรศัพท์กลับบ้าน แม้แต่เมียโทรฯ หาก็รีบตัดสาย คิดถึงที่ตัวเองไปงานไปกินกับหัวหน้ากับเพื่อนร่วมงานจนดึกดื่น ไฟที่บ้านก็สว่างคอยเขาจนดึกดื่น แต่เขาไม่เคยคิดถึงความเดียวดายของเธอ ลูกอายุหกขวบ ขอให้เขาพาเที่ยว แต่คำมั่นสัญญาของเขาไม่เคยเป็นจริง

เพราะงานยุ่ง หรือเพราะว่าไม่เคยเอาใจวางไว้ที่บ้านเล่า?

คืนนั้น เขาไปรับเมียกลับ เธอรีรอไม่ยอมกลับ เขารีบอธิบายว่า จะไม่เป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ก่อนนี้ฉันละเลยเธอ ละเลยบ้านของเรา ฉันคิดว่าเพียงแค่ส่งเงินให้ไม่ขาดก็จะรับประกันความสุขของเรา แต่ฉันเกือบทำความรักหล่นหาย ต่อไปนี้ ฉันจะเอาใจวางไว้ที่บ้าน เอาบ้านวางไว้ในใจ เธอกลับบ้านกับฉันเถอะนะ?

เมียไม่ตอบ ค่อยๆ เดินเข้าหาเขา น้ำตาร่วง

ถูกต้องแล้ว บ้านคือที่วางใจ คือที่รองรัก

ใช่แล้ว งานยุ่ง ไม่อาจเป็นเหตุผล ใจอยู่ รักอยู่ มีห่วงมีใย ความสุขจึงเกิดได้ ไม่เสื่อมสลาย

                             
ขอบคุณเจ้าของภาพและเรื่องราวที่แบ่งปันครับ

ค่อยๆอ่าน.  อ่านแล้วคิดอะไรได้เยอะ สุดยอดจริงๆครับ

󾀪1. ต้องอยู่ให้รอด – ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วตก อยู่อีก 1 วัน… เหลือน้อยลง 1 วัน
สุขอีก 1 วัน… กำไร 1 วัน

󾀪2. ต้องอยู่ให้มีความสุข-
ตำแหน่งสูง มิสู้มีรายได้สูง..
รายได้สูง มิสู้อายุยืน..
อายุยืน มิสู้มีความสุข..
ขอให้มีความสุข เพราะความสุขคือเงินสด..
นอกนั้นแค่กระดาษเช็ค

󾀪3. ต้องเป็นของเราเอง-
หมายถึงไม่ใช่เป็นของคนอื่น หรือยืมของคนอื่นมาใช้..
..ตำแหน่งเป็นของชั่วคราว
..เกียรติยศเดี๋ยวก็ผ่านไป
..สุขภาพเท่านั้นที่เป็นของเรา

󾀪4. ไม่เหมือนกัน-ย่อมไม่เหมือนกัน
ความรักที่พ่อแม่ให้กับลูกไม่มีขีดจำกัด..
แต่ความรักของลูกต่อพ่อแม่มีขีดจำกัด..
..ลูกๆ ป่วย พ่อแม่กลุ้มใจ
..พ่อแม่ป่วย แค่ลูกๆ มาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว
..ลูกๆ ใช้เงินพ่อแม่ สมเหตุสมผล
..พ่อแม่จะใช้เงินลูกๆ ต้องมีเหตุมีผล
..บ้านพ่อแม่ก็คือบ้านลูกๆ
..บ้านลูกๆ ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่
ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน..
พ่อแม่ที่เข้าใจ จะถือเอาความกตัญญูกตเวทีของลูกๆ เป็นจิตอาสาและความสุข ไม่หวังการตอบแทน..
หากหวังการตอบแทน นั่นคือหาทุกข์ใส่ตัว

󾀪5. อย่าคาดหวังใคร-
ยามป่วยอย่าคาดหวังใคร แม้แต่ลูกๆ..
“ไม่มีลูกกตัญญูหน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก”..
คาดหวังคู่ชีวิตหรือ เขาเองก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
ที่คาดหวังได้ คือเงินอย่างเดียว ใช้เงินรักษาตัว

󾀪6. ระลึกแต่ความหลัง –
อาจจำเป็น เพราะจำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น ฉะนั้นสุขภาพคือทรัพย์..จำไว้
..แข็งแรงเข้าไว้ หาความสุขเสมอ..

󾀪7. อย่ากลัวความตาย-
เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนเท่าเทียมกัน..
ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ พอยมบาลมาเรียก ก็พร้อมที่จะไปได้เลย ต้องไม่มีการอาลัยอาวรณ์..

󾀪ครบ 7 ข้อ󾀪
“ยามลำบาก มากอุปสรรค.. ต้องตั้งหลักให้มั่นคง
ยามได้ดี มียศสูงส่ง.. ต้องรู้ ปลง ปลดปล่อยวาง”..
ฉะนั้น อย่าท้อ เวลาผ่านไป เงื่อนไขเปลี่ยน สถานการณ์ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้..
เราไม่จำเป็นต้องรวยเพราะมีเงินมาก แต่เราอาจรวยความสุขได้เพราะการให้…..สาธุ สาธุ สาธุ.!!!!

1. คุณตาจากพวกเราไปแล้ว คุณแม่จัดการงานศพคุณตาด้วยอาการที่สงบนิ่ง หลังจากที่เผาศพคุณตาในตอนบ่าย ค่ำวันนั้น เมื่อแม่กลับมาถึงบ้าน ก็นั่งร้องไห้อยู่บนเตียง แม่พูดกับฉันว่า “ลูกรู้ไหม? แม่ไม่มีพ่ออีกแล้วนะ!” ฉันรีบเข้าไปกอดแม่ไว้ เหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างจุกอยู่ที่อก “แม่คะ แม่ยังมีหนูอยู่อีกคนค่ะ!”
2. ฉันไปทำงานต่างประเทศเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม ก่อนที่จะกลับมา พี่ๆส่งข่าวบอกกับฉันว่า แม่เป็นอัลไซเมอร์ จำใครไม่ได้เลย ตอนที่ฉันกลับมาถึงบ้าน ฉันเข้าไปหาแม่ที่เตียง และแม่ก็พูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา “ลูกอ้วนขึ้นหรือเปล่า?”
3. วันนั้นฉันนั่งรถไฟตู้นอนกลับต่างจังหวัด คนที่นั่งร่วมกับฉันเป็นคุณยายแก่ๆสองคน คนหนึ่งเป็นคนมาส่ง ต่างคนต่างจับมือคุยกันไม่หยุด เมื่อเสียงระฆังดังเตือนว่ารถจะออกจากชานชาลาแล้ว คุณยายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นหมายจะเดินลงรถไป แล้วก็หันกลับมาพูดกับคุณยายอีกคนหนึ่งว่า “พี่คะ ปีนี้หนูอายุ89ปีแล้ว ส่วนพี่ก็90ปีแล้ว ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบหน้ากันแล้วละค่ะ!”
4. เด็กน้อยในหมู่บ้านคนหนึ่ง แม่ของเขาเสียชีวิตลงหลังจากคลอดเขาได้ไม่นาน ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณยายเป็นคนเลี้ยงเขามาตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่ง เด็กน้อยถามคุณยายด้วยความไร้เดียวสาว่า “หนูขอเรียกยายว่าแม่สักครั้งจะได้ไหมครับ?”
5. วันนี้พ่อซื้อทีวีจอใหญ่มา ฉันอยากให้วางไว้ที่ห้องรับแขก แต่แม่บอกว่าให้วางไว้ที่ห้องนอนของพ่อกับแม่แทน เราถกเถียงกันพอหอมปากหอมคอ สุดท้ายพวกเราก็ยอมตามใจแม่ หลายปีผ่านไป มีอยู่วันหนึ่ง แม่ส่งแมสเสจมาหาฉันว่า “ที่แม่อยากให้วางทีวีไว้ที่ห้องของพ่อกับแม่ แม่เพียงอยากให้พวกแกเข้ามาดูทีวีด้วยกันในห้องแม่ แม่แค่อยากให้ลูกๆมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ก็เท่านั้นเอง” ฉันน้อยใจแม่มาตั้งนาน เพิ่งเข้าใจแม่ก็วันนี้ ฉันจึงปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร
6. ฉันถามสามีของฉันว่า “หากฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย คุณจะรักษาฉันไหม?” สามีเกือบจะหลับแล้ว งัวเงียลุกขึ้นมาพูดว่า “อย่าพูดในเรื่องที่ไม่เป็นมงคล… ต่อให้ขายบ้านขายช่องขายทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อรักษาคุณ ผมก็จะทำ” ฉันถามต่อไปว่า “แล้วถ้าคุณเป็นล่ะ?” สามีตอบอย่างไม่ต้องคิดว่า “ไม่ต้องรักษาผมนะ คุณตัวคนเดียว จะหาเงินหาทองมันลำบาก”
7. เหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจครั้งหนึ่ง วันนั้นฉันเอามือถือของสามีมาเล่นเกมส์ บังเอิญได้อ่านข้อความหนึ่ง ซึ่งเป็นข้อความก่อนที่พ่อของฉันจะจากไปไม่นาน ก่อนหน้านั้นเราไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาล พ่อส่งข้อความให้สามีของฉันว่า “ฉันมอบดวงใจของฉันให้เธอดูแล ฉันขอร้องให้เธอดูแลดวงใจของฉันให้ดีๆ ต่อให้ฉันตายไป ฉันก็ยังจะขอบคุณและอวยพรเธอเหมือนเดิม” แม้มันจะผ่านมาหลายปี เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉันก็อดร้องไห้คิดถึงพ่อไม่ได้
8. หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกัน ฉันอยู่กับแม่ จนพ่อแต่งงานใหม่ และก็มีลูกกับผู้หญิงคนใหม่ ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองคือส่วนเกินของพ่อ ต่อให้ฉันกับแม่ลำบากยังไง เราก็ไม่เคยเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากพ่อเลย แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่เราจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากพ่อจริงๆ หลังจากพ่อช่วยจัดการเป็นธุระให้ ฉันจึงส่งข้อความไปหาพ่อ “ขอบคุณค่ะ” ฉันกดส่งไปพร้อมกับน้ำตา ความรู้สึกเหมือนเราห่างกันเหลือเกิน มันไม่เหมือนข้อความที่ลูกส่งให้พ่อของตัวเอง แต่มันเหมือนข้อความที่ฉันได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นที่เราไม่สนิท ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เสียงข้อความเตือนก็ดังขึ้น พ่อตอบกลับข้อความของฉันเพียงแค่สองคำสั้นๆ “เด็กโง่” ฉันโหยหาความรู้สึกนี้จากพ่อมาตั้งนาน “พ่อคะ หนูยังเป็นลูกของพ่อเหมือนเดิมใช่ไหมคะ!”
9. ตอนที่ฉันเรียนมัธยมหก คุณยายถามฉันว่าอยากเอ็นติดที่ไหน? ฉันบอกยายว่าอยากไปเรียนเชียงใหม่ คุณยายทำเสียงน้อยใจว่าไปเรียนทำไมตั้งไกล เรียนที่บ้านเราก็ได้จะได้ไม่ไกลกันเกินไป ฉันหัวเราะความคิดของคุณยายกอดแกแล้วก็ลงไปชั้นล่าง ก่อนสอบเอ็นทรานส์เพียงแค่เดือนเดียว คุณยายก็มาด่วนจากไป ไม่ทันได้สั่งความอะไรเลย เช้าวันที่สองของงานศพ ทุกคนต่างยุ่งกับการจัดเตรียมสิ่งของต่างๆ ฉันเลยเดินขึ้นไปหาคุณตาที่ห้องชั้นบน คุณตานั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย มองมาที่ฉัน ท่านฝืนยิ้มและพูดว่า “ยายหนู ทำยังไงดี วันหลังตาซื้อนมมาก็ไม่มีใครดื่มแล้วสินะ!” ฉันหันหลังเดินออกจากห้องคุณตาด้วยน้ำตานองหน้า
※ 10 สงกรานต์ปีนี้ฉันต้องไปทำงานพิเศษกับบริษัท ฉันจึงโทรไปบอกแม่ว่าปีนี้ฉันไม่ได้กลับบ้านเหมือนทุกปี ค่ำวันที่11 เมษายน พ่อออกมายืนรอรับฉันที่ศาลาหน้าหมู่บ้าน รอจนถึงสามทุ่มแม่จึงมาตามพ่อกลับ “ลูกก็บอกแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าปีนี้ไม่ได้กลับบ้าน ต้องไปทำงานพิเศษกับบริษัท? ” แม่ตำหนิพ่อที่ทำตัวเหมือนเด็ก “แกไม่รู้อะไรอย่ามาพูด ฉันรู้ว่าลูกต้องแอบกลับมาเซอร์ไพรส์พวกเราแน่ๆ ” เมื่อแม่โทรมาเล่าให้ฉันฟัง หัวใจของฉันเหมือนมีเข็มเล่มแล้วเล่มเล่าทิ่มแทงจนไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี
……………………..
กิจการงาน หน้าที่ตำแหน่ง ชื่อเสียงลาภยศ หากสูญเสียไปแล้ว ยังมีโอกาสกลับมาเป็นของเราใหม่ได้ แต่ไม่ใช่คนในครอบครัว คนในครอบครัวนั้น เสียแล้วสูญเลย! จงถนอมคนใกล้ตัวไว้ เพราะนี่คือความรักสายสัมพันธ์

ที่มา: บทความดีๆๆจาก บ.พีโอออยล์ จำกัด

1. ยอมรับความเปลี่ยนแปลง vs กลัวการเปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับแต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ปฏิเสธได้ การยอมรับความเปลี่ยนแปลงจึงเป็นเรื่องยากที่หลายๆ คนจะสามารถทำได้ อย่างไรก็ตาม ในโลกทุกวันนี้ที่เรามีความเปลี่ยนแปลงกันอย่างรวดเร็วด้วยเทคโนโลยีที่ถูกพัฒนาแบบก้าวกระโดด มันจึงจำเป็นมากที่เราจะต้องกล้ายอมรับความเปลี่ยนแปลงและปรับตัว แทนที่จะกลัวและปฏิเสธมัน

2. อยากให้คนอื่นประสบความสำเร็จ vs หวังให้คนอื่นล้มเหลว
เมื่อคุณอยู่ในองค์กรที่มีคนมากมาย การประสบความสำเร็จหมายถึงทุกคนควรจะประสบความสำเร็จไปด้วยกัน ไม่ใช่การหวังว่าใครคนหนึ่งจะประสบความสำเร็จ ถ้าคุณมีความคิดว่าอยากให้อีกฝ่ายหรืออีกทีมล้มเหลว มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะทำงานร่วมกัน?

3. ส่งต่อความสุข vs ส่งต่อความหงุดหงิด
ในการทำธุรกิจนั้น เป็นเรื่องปรกติที่จะเกิดอารมณ์ขณะทำงาน แต่ถ้าคุณส่งต่อความสุขหรือทำให้คนรอบข้างรู้สึกสนุกร่วมไปกับคุณแล้ว ทีมก็ย่อมมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จมากกว่า แต่หากใครส่งค่อความหงุดหงิดให้กับทีมรอบข้างแล้วก็จะยิ่งทำให้คนรอบๆ รู้สึกแย่ ไม่มีแรงกระตุ้น และยากจะทำงานให้ประสบความสำเร็จได้

4. รับผิดชอบกับความล้มเหลว vs โทษว่าเป็นเพราะผู้อื่น
คุณสมบัติข้อหนึ่งของการเป็นผู้นำที่ประสบควาสำเร็จนั้นคือการกล้ารับผิด กล้าเป็นคนที่ออกตัวว่าเป็นคนรับผิดชอบกับผลที่เกิดขึ้น การโทษคนอื่นไม่ได้นำไปสู่อะไรทั้งนั้นหากแต่จะทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ไปกว่าเดิมเสียอีก

5. พูดคุยเรื่องของไอเดีย vs พูดคุยแต่เรื่องคนอื่น
การเอาแต่พูดคุยว่าคนอื่นเป็นอย่างไร การซุบซิบนินทาไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรทั้งนั้น มีแต่เสียเวลาไปเปล่าๆ อีกต่างหาก คนที่ประสบความสำเร็จจึงไม่ใช้เวลาไปกับการนินทาคนอื่น หากแต่จะเน้นในการแลกเปลี่ยนความคิดหรือหาวิธีที่จะขับเคลื่อนความคิดต่างๆ ไปข้างหน้า

6. แลกเปลี่ยนไอเดียและข้อมูล vs หวงข้อมูล
การแชร์สิ่งที่มีประโยชน์ให้กับคนอื่นมีแต่จะเป็นประโยชน์กับตัวคุณเอง เพราะมันแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นคนที่แคร์คนอื่น ยิ่งในยุค Social Media นั้น การแชร์เรื่องราวดีๆ เป็นส่วนสำคัญของการประสบความสำเร็จ มันยิ่งทำให้คนอื่นสามารถมาร่วมกับคุณในการไปสู่ความสำเร็จได้ แต่การเอาแต่หวงข้อมูลนั้นมีแต่ทำให้คุณเห็นแก่ตัวและคิดถึงผลลัพธ์ในระยะสั้นเท่านั้น
7. ให้เครดิตทุกคนที่ทำให้ประสบความสำเร็จ vs เอาเครดิตจากคนอื่น
การทำงานเป็นทีมเป็นเรื่องสำคัญในการประสบความสำเร็จ มันจำเป็นมากที่ผู้นำจะต้องไม่เอาเครดิตจากคนอื่น แต่ในทางตรงกันข้ามคือให้พวกเขาถูกได้รับการให้ความสำคัญหรือการให้พวกเขาได้มีเวทีที่จะถูกยอมรับ สิ่งเหล่านี้จะทำให้พวกเขาทำงานอย่างมีใจในระยะยาวและทุ่มเทกับงานได้ดียิ่งขึ้นด้วย

8. ตั้งเป้าหมายชีวิต vs ไม่ตั้งเป้าหมายชีวิต
มันเป็นเรื่องยากถ้าคุณจะประสบความสำเร็จโดยที่คุณไม่รู้ว่าคุณกำลังจะมุ่งเป้าไปที่อะไร การตั้งเป้าหมายของชีวิตเป็นแผนต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น 10 ปี 3 ปี หรือการวางแผนว่าคุณจะทำอะไร / เป็นอะไรในแต่ละปีนั้นเป็นหนึ่งในสิ่งที่คนประสบความสำเร็จมักทำกันเพื่อให้พวกเขารู้ตัวอยู่เสมอว่ากำลังทำอะไรอยู่และสิ่งที่เขาทำอยู่นั้นทำให้เขาเข้าใกล้ความสำเร็จแค่ไหน

9. จดบันทึก vs บอกว่าคุณจดบันทึกแต่จริงๆ ไม่ได้ทำ
ไอเดียหรือความคิดสร้างสรรค์มักเกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝันอยู่บ่อยๆ หลายๆ ทีมันมักมาแบบผิดที่ผิดเวลา คนที่ประสบความสำเร็จมักจะรีบจดโน๊ตเพื่อบันทึกไอเดียเหล่านั้นอยู่เสมอๆ เพื่อไม่ให้ไอเดียเหล่านั้นสูญหายไป และหลายๆ ครั้งที่ไอเดียเหล่านั้นกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดงานดีๆ หรือทำให้หลายๆ คนประสบความสำเร็จได้เลยทีเดียว

10. อ่านหนังสือทุกวัน vs ดูทีวีทุกวัน
การอ่านหนังสือทุกๆ วันจะทำให้คุณได้เรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆ อยู่เสมอ การอ่านที่ว่านี้อาจจะรวมไปถึงการอ่านบล็อก การอ่านนิตยสาร หรือหนังสือดีๆ ซึ่งทำให้คุณได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ในทางตรงกันข้าม การดูทีวีส่วนใหญ่มักนำไปสู่การทำให้คุณผ่อนคลาย ได้ความบันเทิง ได้หลีกหนีจากความเครียด แต่คุณแทบจะไม่ได้อะไรจากทีวีที่จะทำให้คุณประสบความสำเร็จสักเท่าไร

11. ทำงานด้วยมุมมองที่ปรับตัวอยู่เสมอ vs ทำงานในมุมมองแบบเดิมๆ
ผู้นำที่ประสบความสำเร็จมักจะมองหาวิธีการทำงานที่ดีขึ้นไปกว่าเดิม ทำให้งานไปสู่อีกขั้นหนึ่งอยู่เสมอ พวกเขามักมองการทำงานเป็นเหมือนความท้าทายที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นแทนที่จะสนใจแค่การสร้างยอดขายหรือทำงานให้เสร็จๆ ไปในแต่ละวัน

12. เรียนรู้อยู่เสมอ vs หยุดที่จะเรียนรู้
ความรู้ในโลกนี้มีมากมายและยังมีเรื่องราวอีกมหาศาลที่คุณยังไม่ได้รู้ แม้แต่ในสายงานของคุณเองก็ตาม การเรียนรู้และพัฒนาตัวเองคือวิธีเดียวที่จะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าได้ คุณจะเหนือกว่าคนอื่นหรือเป็นที่โดดเด่นได้ก็เพราะคุณรู้มากกว่าคนอื่น ถ้าคุณหยุดที่จะเรียนรู้หรือคิดว่าตัวเองรู้แล้ว ในไม่ช้าคุณก็จะเป็นผู้ตามในที่สุด

13. กล่าวชมคนอื่น vs วิจารณ์คนอื่น
การชมคนอื่นเป็นวิธีที่ดีในการแสดงความห่วงใยคนที่คุณแคร์ การให้คำชมเป็นวิธีในการสร้างพลังงานและกำลังใจให้บคนทำงาน ในขณะที่การวิจารณ์คน (แบบไม่ดี) มีแต่จะทำให้คนรู้สึกแย่และไม่ได้นำไปสู่อะไรที่เป็นประโยชน์เท่าไรนัก

14. ยกโทษคนอื่น vs เจ้าคิดเจ้าแค้น
ใครๆ ก็ผิดพลาดกันได้ การให้อภัยเป็นสิ่งสำคัญในการก้าวผ่านความผิดพลาดและทำให้ดีขึ้น แต่การตำหนิ ใส่อารมณ์ หรือตามแค้นก็มีแต่จะทำให้สิ่งต่างๆ แย่ลงไปกว่าเดิมต่างหาก

15. รู้ในสิ่งที่คุณ “อยากเป็น” vs ไม่รู้ว่าคุณอยากเป็นอะไร
การทำลิสต์ “To-Be” เป็นหนึ่งในวิธีที่ดีมากของการตั้งเป้าหมายว่าอนาคตคุณจะเดินไปทางไหน มันทำให้คุณเห็นภาพว่าอนาคตคุณจะเป็นอย่างไรและย้อนกลับมาว่าคุณไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร คนที่ประสบความสำเร็จมักมีภาพในหัวชัดมากว่าพวกเขาอยากเป็นอะไร แต่คนที่ไม่ประสบความสำเร็จมักไม่มีภาพเหล่านี้อยู่ในหัวเลย

16. กตัญญูและซาบซึ้งกับสิ่งรอบข้าง vs ไม่รู้สึกอะไรกับโลกรอบข้าง
การที่คุณสามารถ “รู้สึก” กับสิ่งรอบข้างทำให้คุณเห็นคุณค่าของความสำเร็จและความสุขมากมายรอบตัว นอกจากนี้คนที่คุณรู้สึกดีมากมักเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้คุณประสบความสำเร็จ อย่าลืมที่จะขอบคุณและเห็นคุณค่าทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของคุณเพราะนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้คุณเข้าใจคำว่า “ความสำเร็จ” มากขึ้นไปยิ่งกว่าเดิม

ที่มา:  บทความดีๆๆจาก บ.พีโอออยล์ จำกัด

เวลาไม่มีเงิน …
คนแรกที่คิดถึงคือ พ่อและแม่
แต่พอมีเงิน…
คนแรกที่คิดถึงคือแฟนและเพื่อน

อยากได้รถ ..
คนแรกที่คิดถึงคือ พ่อและแม่
แต่พอมีรถ…
คนแรกที่จะไปรับคือแฟนและเพื่อน

ร้านอาหารหรู ๆ บรรยากาศคลาสสิค …
มีไว้สำหรับแฟนและเพื่อน
อาหารบนโต๊ะที่บ้าน .
มีสำหรับพ่อและแม่

โรงภาพยนตร์ ห้างสรรพสินค้า …
มีไว้สำหรับแฟนและเพื่อน
ทีวี และสวนหน้าบ้าน …
มีไว้สำหรับพ่อและแม่

พ่อและแม่ คิดบัญชีค่าใช้จ่ายก่อนนอน …
เพื่อความอยู่รอด
ลูกนอนคุยโทรศัพท์ เล่นอินเทอร์เน็ตก่อนนอน …
เพื่อให้หลับฝันดี

เวลาเรามีความสุข .
มักจะมองหาแฟนและเพื่อน
เวลาเรามีความทุกข์ .
คนที่กังวล หดหู่และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่

เวลาประสบความสำเร็จ !..
เรามักมองหาแฟนและเพื่อนเพื่อนัดฉลองและสังสรรค์
แต่คนที่ดีใจที่สุดคือพ่อและแม่ …
แต่พ่อและแม่
กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป

ลูกไปรื่นเริงตามโรงภาพยนตร์
เธค ผับ โต๊ะสนุกเกอร์ ฯลฯ …
พ่อและแม่กลับทำงาน หรือ
นอนหลับเก็บแรงไว้ทำงานหาเงินในวันรุ่งขึ้น
เพื่อแลกความสุขของลูก
อยากให้ลูกเรียนสูง ๆ

เวลาแต่งงาน …
คนที่เป็นธุระหาสินสอดทองหมั้นคือพ่อและแม่
คนที่มีความสุขคือลูก

พ่อและแม่ตำหนิ ตักเตือน บางครั้ง
เต็มไปด้วยอารมณ์ห่วงใย
..เพื่อให้ลูกได้ดี
แต่ลูกคิดว่าสิ่งที่ พ่อและแม่พูด …
เป็นแค่เรื่องไร้สาระ

พ่อและแม่ …
คือผู้ฝ่าฟันปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูก
แต่พอลูกมีปัญหา …
มักคิดได้แค่ ท้อถอย หดหู่หรืออยากตาย!!!!

พ่อและแม่คือผู้ที่ปกป้อง
และยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่
ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด … ???

คำว่า “พ่อ” หรือ “แม่”
อาจเป็นคำแรกที่เราพูดได้ตั้งแต่เกิด
แล้วคุณเตรียมอะไรไว้
เพื่อคุณพ่อคุณแม่ของคุณหรือยัง

เค้าบอกว่า…ถ้าอ่านแล้วส่งต่อ
ก็เท่ากับว่าได้ชี้นำให้ผู้อื่นที่อยู่ใกล้ตัวคุณเห็นค่าของความรัก

ขอบคุณเจ้าของภาพเเละข้อความ

แจ๊ค หม่า : แท้จริงแล้วคนเราต่างกันแค่เพียงนิดเดียว …

1. คุณนอนอู้อยู่บนเตียง  เขากำลังออกกำลังกายอยู่  ดังนั้นเขามีสุขภาพดีกว่าคุณ
2. คุณทำงานไปวันๆ  เขาตั้งใจทำงาน  ดังนั้นเขากลายเป็นหัวหน้าของคุณ 
3. คุณกำลังทำโครงการวันนี้ให้เสร็จ  เขากำลังวางแผนโครงการของปีหน้า  ดังนั้นเขาจึงสามารถครอบครองโอกาสมากกว่าคุณ 
4. คุณกำลังหาข้ออ้าง  เขากำลังแก้ไขปัญหา  ดังนั้นธุรกิจการงานของเขาประสบความสำเร็จมากกว่าคุณ
5. คุณเพลินกับการใช้จ่าย  เขากำลังบริหารทรัพย์สิน  ดังนั้นเขาสมบูรณ์มั่งคั่งมากกว่าคุณ 
6. คุณกำลังคิดถึงผลประโยชน์ของตัวเอง  เขากำลังคิดและพิจารณาถึงผลประโยชน์ของอีกฝ่ายหนึ่ง  ดังนั้นเขาจึงมีความสัมพันที่ดีกับผู้คนมากกว่าคุณ 󾮗
” ความสำเร็จไม่มีปาฏิหาริย์  มีเพียงแค่ลู่ทางเท่านั้น ”