เขมรจะเป็นยังไงน้อถ้ามันสักขนาดนี้อ่ะ

ในที่สุด ตุลาการขั้นสูงสุดได้ประกาศผลการตัดสินให้ ล่มจำหน่ายพรรคกู้ชาติ ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้านที่ใหญ่ที่สุดทิ้ง และ ห้ามให้สมาชิกพรรค ซึ่งเป็นผู้แทนราษฎร 118 คน ไม่ให้ทำการเมืองอีก 5 ปี

มันไม่ต่างอะไรกับ คอมมิวนิสต์เผด็จการ รู้ตัวว่าปีหน้าเลือกตั้งจะไม่ชนะฝ่ายค้าน ก็เลยกำจัดทิ้งซะเลย 

อีกสักพักสหประชาชาติจะคว่ำบาตรใส่กัมพูชา ใครล่ะเป็นคนที่เดือดร้อน ครอบครัวไอ้ฮุนเซนหรอ คงไม่ใช่ มีแต่ประชาชน ผู้ยากไร้หาเช้ากินค่ำนี่แหละที่จะลำบาก เพราะสันดานเลวของพวกมัน 

ข้อสอบชีวิต 4 ข้อ ที่ต้องสอบผ่านให้ได้ก่อนตาย

ศาสตราจารย์เกียรติคุณนายแพทย์สมพร บุษราทิจ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ โรงพยาบาลศิริราช เปรียบเทียบชีวิตคนเราเหมือนการทำข้อสอบ 4 ข้อเหล่านี้คือสิ่งที่ต้องสอบผ่านให้ได้…ลองมาเช็กกันว่า คุณผ่านได้กี่ข้อแล้ว
.
?ข้อที่ 1 ร่างกายแข็งแรง

เรื่องพื้นฐานในชีวิตคนเราคือการมีร่างกายที่แข็งแรง สุขภาพดี ซึ่งทำได้ง่ายๆ ด้วยการออกกำลังกายสม่ำเสมอและเจริญสติตลอด
.
?ข้อที่ 2 มีคนข้างตัวดี

คนข้างตัวอาจจะหมายถึงคู่สมรสหรือเพื่อน จะเป็นแบบใดก็ล้วนเป็นคนดี อยู่กับบัณฑิตจึงจะพาไปหาผล เลือกคนที่จะแต่งงานด้วยก็ควรเลือกให้ดี ถ้าเลือกดีแล้วก็ต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด ไม่ใช่เลือกมาแล้วปล่อยปละละเลย เช่นนี้เขาจะดูแลเราดีมากยิ่งกว่าจนแก่เฒ่า

หากเลือกคนที่จะแต่งงานด้วยแล้วพบภายหลังว่าเขาไม่ได้ดั่งใจ ที่ต้องทำคือค้นหาความดีของเขาให้พบ ยอมรับความบกพร่องที่เราไม่ชอบใจ แล้วดูแลเขาให้ดีด้วยความรักและเคารพเช่นนี้ก็จะได้คู่สมรสที่ดีในที่สุด

คนส่วนใหญ่ไม่ทำนุบำรุงคนข้างตัวให้ดีๆ คอยแต่จะทำให้เสียน้ำใจ เช่นนี้ถือว่าสอบตก

กับเพื่อนก็เช่นเดียวกัน เพื่อนมีหลากหลายชนิด ก็เลือกวางเพื่อนในตำแหน่งต่างๆ กัน เพื่อนที่ดีเราก็ต้องดูแลเขาให้ดีเช่นกัน จึงจะมีเพื่อนแท้ในชีวิต คนส่วนใหญ่เลือกคบเพื่อนที่ฐานะและคิดถึงประโยชน์ที่เขาจะให้เราในภายหน้า เลือกคบคนที่อำนาจวาสนาเช่นนี้ถือว่าสอบตกเช่นกัน เพื่อนแท้มิใช่อยู่ที่เปลือกนอก หากอยู่ในหัวใจของเรา
.
?ข้อที่ 3 มีเงินใช้

ข้อนี้น่าจะเข้าใจกันดี มีเงินใช้ไม่ได้แปลว่าต้องรวย แต่แปลว่ามีเงินใช้และมีความมั่นคงทางการเงิน หลักง่ายๆ คือ ทำให้เงินไหลเข้ามามากกว่าไหลออกเสมอ เปรียบเหมือนน้ำซึมบ่อทราย ทำเช่นนี้ตลอดชีวิต
.
?4. มีจิตใจหนักแน่นแบบผู้ใหญ่

การจะมีจิตใจหนักแน่นแบบผู้ใหญ่ได้ ควรมี หนึ่ง เมตตากรุณา หมั่นคิดถึงคนที่ยากลำบากกว่าเราเสมอ สอง มีสติ หมั่นเจริญสติเสมอด้วยวิธีที่ตนเองชอบและเหมาะ สาม เห็นคุณค่าของงานที่ตนเองทำ และสี่คือเรียนรู้อยู่เสมอและก้ามข้ามตัวเอง

—————————————
ที่มาจากหนังสือ บำบัดเครียด โดย นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

តម្រង់ជួរ-จัดแถว ภาษาเขมรพูดยังไง ภาษาเขมรวันละคำ

ขอคุณภาพแคปจากหน้าจอเฟสบุ๊กคุณครูสมัยมัธยมผมเองครับ คุณครูวอน วุดธี ครูสอนภาษาฝรั่งเศษผม ท่านคงไม่เข้าใจอะไรที่ผมเขียนแน่นอน อิอิอิ นินทาได้สบายใจเลย

อ้าว มาเข้าเนื้อหาที่จะสอนวันนี้ครับ

คือคนที่ไม่ค่อยได้ถ่ายรูป นานๆได้ถ่ายทีจะอายกล้องเป็นเรื่องปกติ ทำท่าไม่ถูกว่าจะทำไงดี ก็เลยยืนแบบแถวตรงเลย คนเขมรเขาใช้บ่อยครับ ท่านี้เขาเรียกว่าท่าแถวตรง หรือท่าจัดแถว ภาษาเขมรใช้คำว่า តម្រង់ជួរ อ่านว่า ด็อมร็องจัว

มาถึงณ จุดๆนี้ก็น่าจะมีสำนวนที่น่านำเสนอให้ทุกท่าน โดยเฉพาะคุณครูที่รับหน้าที่สอนภาษาเขมรในโรงเรียน ก็น่าจะจำเป็นน่ะครับ หลายท่านก็คงแปลตรงตัว หรือ ใช้ทับศัทพ์ไทยอะไรต่างๆนานา แต่ไม่รู้เลยว่าในโรงเรียนที่กัมพูชาเวลาเขาสั่งจัดแถวนี้เขาต้องสั่งว่ายังไง แล้วจะสั่งแบบไทยเหมือนกันเด๊ะหรือเปล่า ก็ไม่เหมือนน่ะ โดยส่วนมากแล้วจะต้องสั่งต่อเนื่องกัน 4 ท่าด้วยกัน อ่ะมาศึกษากันเลยก็แล้วกัน

  • តម្រង់ជួរ อ่านว่า  ด็อม ร็อง จัว แปลว่า จัดแถว หรือ แถวตรง ภาษาเขมรใช้สำนวนนี้เพื่อให้นักเรียนในแถวจัดแถว โดยคนหน้าสุดต้องยกมือขวาขึ้น แล้วคนหลังๆต้องเอามือแตะไหล่คนข้างหน้า ผู้สั่งต้องให้เวลานักพักให้ทุกคนพร้อมก่อน แล้วทุกคนต้องยืดตัวตรง จนกว่าจะได้ยินคำสั่งต่อไป
  • ដាក់ อ่านว่า ดะ แปลว่า วาง คือให้วางมือลงแนบลำตัวพร้อมกัน และเท้าต้องชิดหน้ามองตรง
  • សម្រាក อ่านว่า ซ็อมราก แปลว่า พัก ก็ทำท่าตามระเบียบพักเลยครับ
  • ប្រុង อ่านว่า ปรง  แปลว่า เตรียม หรือ พร้อม ท่านี้ก็เป็น่าเดียวกันกับท่า ดะ คือ เป็นท่าสุดท้ายที่พร้อมที่จะทำกิจกรรมอื่นๆแล้ว

หลังจากนั้นถ้าแถวยังไม่พร้อม หรือยังไม่นิ่ง คนสั่งก็จะสั่งคำสั่งทั้งสี่รวดเดียวเร็วๆ หรือสั่งหลายๆครั้งเร็วขึ้นๆ จนกว่าแถวจะพร้อมครับ

วันนี้ก็ได้ประมาณนี้ก่อนครับ มีอะไรแนะนำ หรือผิดพลาดอะไร แนะนำด้วยครับ

ช่วยกดไลค์ แชร์ให้เป็นกำลังใจด้วยครับ จะได้มีแรงบันดาลใจสอนบทเรียนต่อไปครับ ขอบคุณครับ

ภาพโรงเรียนประถมผมครับ
ขอบคุณท่านผอ.ซอน จัน ด้วยครับ
(อิอิอิ ท่านจะทราบไหมน้อว่าผมแอบเอาภาพท่านมาลง)

อย่าลงไปน่ะ

កុំចុះទៅអីណា….
อย่าลงไป…
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ប្រាប់ថាអត់មានអីទេ កុំចុះ
╬═╬ ฟังรึเปล่า, อย่าลงไป
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ មើល៍? ប្រាប់ថាកុំចុះទៅ ក្បាលរឹងមែស៍?
╬═╬ ฮาโหล? ฉันบอกอย่าไป
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ អុញ! ក្បាលរឹងមែន!! ឈប់ភ្លាម ឭអត់
╬═╬ อย่าลงไปปป!~! หยุดด
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ម៉ែអាថ្លែន រឹងមែនគាត់នេះ!
╬═╬ โอเค.. ถ้าคุณต้องการแบบนี้ละก็
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ចង់ឈ្នះហ្មែន? ស្រាច់តាចិត្តទៅចឹង
╬═╬ คิดผิดแน่ ถ้าไม่ฟังละก็
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ប្រាប់ហើយនៅតែមិនជឿ!!!
╬═╬ ฉันจะไม่พูดอะไรมากแล้ว
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ …… 1
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ …… 2
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ចង់ចុះក៏ចុះទៅ បើក្បាលរឹងអញ្ចឹង!!!
╬═╬ เชิญลงไปเลย ถ้าโง่พอ
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ ….ហាស!! ឡប់ទេអី? ល្មមបានហើយ
╬═╬ ….เห้ยฉันซีเรียสนะ อย่าลงไป
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ អត់ធុញរេអី?
╬═╬ เบื่อรึยัง?
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬ សុំហាមម្ដងទៀត … អត់មានអីទេ…..
╬═╬ โอกาสสุดท้าย … อย่าลงไป
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
╬═╬
ចុះម៉ោទាល់តាបាន!!! ក្បាលរឹងមែន!!!
ចឹងបើជ្រុលតាបានចុះមកលដ់ហើយ
ជួយ Like និង Share បោកមិត្តយើងបន្តផងទៅ
ចែកគ្នាសើច អះអះអះ!!!!
ลงมาทำไม …. ไหนๆๆก้อมาแล้ว … กดไลค์สิ??

បានហើយ-พอแล้ว ภาษาเขมรวันละคำ

วันนี้ดูเฟสเพื่อนเขมรโพสแล้วมีคำว่า ពីរនាក់បានហើយ สองคนก็พอแล้ว เลยอยากสอนยาวๆหน่อย อาจจะเหมาะกับแฟนเพจชาวเขมรถิ่นไทยมากครับบทนี้

ชาวไทยคแมร์แถวชายแดนจะมีคำว่า พอเจีย(พอดี) มันพอ(ไม่พอ) พอระโอย(พอไหม) พอเฮย(พอแล้ว) ต่าง ๆ นานา แต่สำหรับชาวคแมร์กัมพูชาเลยจะไม่เข้าใจเลยว่าอะไรคือ พอ มันไม่มีความหมายใด ๆ ในภาษาเขมรเลย ผมคิดว่ามันเป็นทับศัทพ์ภาษาไทยในภาษาเขมรถิ่นไทยเท่านั้นครับ

อ้าว แล้วถ้าจะพูดคำว่าพอ เขมรกัมพูชาใช้คำว่าอะไรละ? นี่คือคำถามที่ตามมา

เขมรกัมพูชาใช้คำว่า បាន (บาน) ที่แปลว่า ได้ นั้นแหละ ซึ่งคำนี้แปลได้ทั้ง ได้ และ พอ เช่นคำว่า បានហើយ (บานเฮย) แปลว่า ได้แล้ว/พอแล้ว
បានហើយនៅ? (บานเฮยเนิ้ว?) แปลว่า ได้แล้วยัง/พอยัง แต่ก็ไม่เสมอไปครับ

คำว่า พอดี ที่เขมรถิ่นไทยใช้คำว่า พอเจีย ซึ่งแปลตรงตัวจากไทยนั้น ในบางกรณีเขาก็พูดคำว่า ละโมม หรือ ละมวม(แล้วแต่ถิ่น) ซึ่ง เขมรกัมพูชาจะใช้คำว่า ល្មម (ลโมม) เช่นคำว่า พอดียัง ល្មមនៅ?

ส่วนคำว่า ไม่พอ ที่เขมรถิ่นไทยพูดว่า มันพอ เขมรกัมพูชาก็ไม่เข้าใจครับ ต้องใช้คำว่า មិនគ្រប់(เมินกรบ)/មិនគ្រាន់(เมินกร็อน) หรือรวมกันเป็น មិនគ្រប់គ្រាន់(เมินกรบกร็อน) ซึ่งแปลว่า ไม่ครบ แต่มันก็มีอีกความหมายหนึ่งว่า ไม่พอนั้นเอง

ส่วนตัวที่ผมมาร์คสีแดงนั้น เขมรกัมพูชาใช้เหมือนเขมรไทยครับ แต่จะสำเนียงต่างกันนิดหน่อย มัน=>เมิน ซึ่งแปลว่า ไม่ ไหม หรือไม่ แต่รู้ไหม เขมรกัมพูชาใช้ไม่บ่อยนัก แต่จะได้ยินคำว่า អត់(อ็อด/อ๊อด) แทน เล่น อ็อดกรบ ไม่ครบ/ไม่พอ, กร็อนอ๊อด? พอไหม?  ไอ้ตัวนี้สำคัญครับ เพราะ เขมรกัมพูชาไม่มีคำว่า ระโอย เลยครับ ถ้าจะถามคนเขมร ลองเปลี่ยนจาก ระโอย เป็น อ๊อด แทน จะเข้าใจกันง่ายขึ้นครับ

เช่น
เมียน ระโอย เป็น เมียน อ๊อด? (มีไหม)
ซี ระโอย เป็น โฮบ อ๊อด? (กินไหม) เอ่อะ คำว่ากิน เขมรสมัยนี้ไม่ค่อยโฮบแล้วครับ ต้อง ญำ ไม่ใช่ ยำ น่ะ ห้าม ซี น่ะ ไม่สุภาพ
โตว ระโอย เป็น โตว อ๊อด? (ไปไหม)

แถมอีกคำครับ …เฮย ระโอย (…แล้วยัง) ให้ใช้คำว่า เฮยเนิ้ว? หรือ เนิ้ว? เช่น
ซีบาย เฮย ระโอย เป็น ญำบาย เนิ้ว? (กินข้าวยัง)
เมียน โกน เฮย ระโอย เป็น เมียน โกน เฮย เนิ้ว? (มีลูกยัง) เป็นต้นครับ

อยากเรียนบทเรียนต่อไป กดไลค์ แชร์ ถ้ามีคนไลค์ถึง 200 จะสอนเกี่ยวกับ ศัพท์เขมรถิ่นไทยที่ต่างจากเขมรกลาง หรือเขมรกัมพูชา ให้แฟนเพจทุกท่านได้เรียนรู้ไปด้วยกัน

หรือถ้าอยากให้ผมสอนเรื่องอะไร ก็ทัก Inbox

วันนี้วันเปิดภาคเรียนวันแรกของทั้งไทยและกัมพูชา

วันนี้มาถึงโรงเรียนแอบเปิดเฟสก็เจอเพื่อนที่บ้านเกิด(พนมเปญ)โพสว่าเป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก ก็เลยตกใจทำไมมันตรงกับโรงเรียนที่ผมทำงานอยู่ดีแท้ เป็นปีแรกที่เห็นภาพนี้ครับ แต่ยังไรก็ตามเราเปิดคนละภาคเรียนครับ ทางกัมพูชาเปิดภาคเรียนแรก นักเรียนขึ้นชั้น ส่วนทางไทยเปิดภาคเรียนที่สองครับ

คำว่าเปิดเทอม ภาษาเขมรที่เขาพูดบ่อยๆคือ ចូលកង โจล กอง

ส่วนปิดเทอม ก็ វ៉ាកង วา กอง มาจากภาษาฝรั่งเศษ vacances

Image may contain: 5 people, people standing

Image may contain: 2 people, people sitting and outdoor

พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี ทรงครองราชย์ครบ 13 ปี

29 ตุลาคม พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี ทรงครองราชย์ครบ 13 ปี

By: Aj. Viroj

สถานที่จัดพิธีถวายดอกไม้จันทน์ ภายในจังหวัดบุรีรัมย์ เพื่อให้ประชาชนได้เข้าร่วมพิธีใกล้บ้าน

วันคล้ายวันสวรรคตของกษัตริย์ นโรดม สีหนุ

วันนี้ (15 ตุลาคม) เป็นวันคล้ายวันสวรรคตของกษัตริย์ นโรดม สีหนุ พระองค์ฺสวรรคตเมื่อห้าปีก่อนในวัย 89 พรรษา ในขณะที่พระองค์ไปประทับที่กรุงปักกิ่งเพื่อรักษาพระอาการประชวร

ว่างั้นแหละ

บ้านเมืองของฉัน มุ่งแต่จะซื้ออาวุธสงคราม โดยอ้างว่าเพื่อปกป้องผืนแผ่นดิน แต่….อันที่จริงบ้านเมืองของฉันมักจะรบกันเองเสียมากกว่า

Cr: Viroj Tuntikula

អូន/បងសម្លាញ់-ที่รัก ภาษาเขมรวันละคำ រៀនភាសាថៃ


คู่รักชาวแคมร์เขาเรียกกันยังไง อันนี้ไม่ต่างกับไทยครับ มีตะเอง ที่รัก อะไรต่างๆ นานา แต่ถ้าให้ตรงตัวก็มี អូន/បង សម្លាញ់ อ่านว่า โอน/บอง ซ็อม ลัญ

อ้าว มี / ด้วย แล้วใช้ไงอ่ะ

เอ๊ะ… ไอ้ตัวสะกดกับญหญิงนี้มันใช่แมา

ภาษาเขมร:
อ่านว่า:
แปลว่า:
អានថា:
ภาษาอังกฤษ:

ตัวอย่าง:
อ่านว่า: អានត-อ่านต่อ

Most Common American idioms


✅❗️Most Common American idioms

❗️You’ve got them shaking in their boots.
▪️They are afraid now.

❗️You’ll have to sink or swim.
▪️It will be win all or lose all now.

❗️We are sitting pretty.
▪️We are in a good position.

❗️She slays me with that nonsense.
▪️She disgusts me with those silly ideas.

❗️Everything is ship shape.
▪️Everything is in good order.

❗️Why don’t you sleep on it?
▪️Think about it tonight – let me know tomorrow.

❗️We just made small talk.
▪️We didn’t talk about anything serious.

❗️Go ahead and sound off.
▪️Say what you think.

❗️He’s spaced out.
▪️He is on drugs.

❗️It will spread like wildfire.
▪️This idea will be very popular.

❗️They have stacked the deck.
▪️We are not playing under even conditions.

❗️They have stacked the cards.
▪️They have cheated us to their advantage.

❗️We will need to start from scratch.
▪️We need to start at the beginning.

❗️I don’t want to steal his thunder.
▪️I will let him break the good news.

❗️She tried to steal the spotlight.
▪️She wants undeserved attention.

❗️You must stick to your guns on that.
▪️Your idea is good – stay with it.

❗️He’s just a stick-in-the-mud.
▪️He is too old fashioned.

❗️You won’t strike it rich.
▪️This idea won’t make you rich.

❗️You need to strike while the iron is hot.
▪️Do it while the opportunity is right.

❗️We won’t take a back seat to them.
▪️We won’t be in second place to them.

ទៅសួរសុចទុក្ខ-ไปเยี่ยม ภาษาเขมรวันละคำ រៀនភាសាថៃ

ภาษาเขมร: ទៅសួរសុខទុក្ខ
อ่านว่า: โตว ซัว ซก ตุก
แปลว่า: ไปเยี่ยม
អានថា: ប៉ៃយា់ម
ภาษาอังกฤษ: Go to visit

ตัวอย่าง: បក្សប្រឆាំងនឹងទៅសួរសុខទុក្ខលោក កឹម សុខា នៅពន្ធនាគារដូចពេលមុន។
อ่านว่า: អានត-อ่านต่อ

อย่าหลงตน อย่าลืมตัว


​อยากให้ อ่าน ช้า ช้า สบายๆให้จบ   เมื่อตอนที่นก  ยังมีชีวิตอยู่..  มันจะกินมดเป็นอาหาร  แต่เมื่อมันตาย..  มันก็จะถูกมดกินเป็นอาหารเช่นกัน   ต้นไม้หนึ่งต้น  สามารถทำเป็นไม้ขีดไฟได้เป็นล้านๆก้าน  แต่ไม้ขีดไฟเพียงหนึ่งก้าน  ก็สามารถเผาต้นไม้ได้เป็นล้านๆต้นเช่นกัน   จงอย่ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า เพราะหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่   อย่ามองข้ามลูกค้ารายเล็ก   ไม่เห็นคุณค่าของพวกเขา  เพราะสักวันหนึ่งเขาอาจเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเราก็เป็นได้    อย่าคิดว่าเราแข็งแรงไม่มีวันป่วย เพราะอายุยังน้อย  โลงศพไม่ได้มีไว้ใส่คนแก่แต่มีไว้ใส่คนตาย   อย่าคิดว่าฉันรวยใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย  สักวันเงินเพียง1พัน  อาจมีค่ามากมายในวันตกอับก็ได้   ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต   ใหญ่ได้ก็เล็กได้  รวยได้ก็จนได้  แข็งแรงได้ก็ป่วยได้  เกิดได้ก็ต้องตายได้  ทุกคนไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า   ท่องจำให้ขึ้นใจ  “อย่าหลงตน อย่าลืมตัว”  และที่สำคัญ  “ข้าจะไม่ประมาท”  กับชีวิตอีกต่อไป..   จะยุ่งมากเพียงใดก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี   แม้ว่าบางครั้งติดต่อเพื่อนได้ยาก  แต่ก็ให้คิดถึงเสมอ…

จากครูเกษียณ

​เมื่อตอนเราเป็นครู  เราทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อโรงเรียนของเรา เพื่อนักเรียนของเรา  ยอมทิ้งครอบครัว  ทิ้งลูก ทิ้งบ้านเรือน  ทิ้งข้าวของที่มีค่าในบ้านให้สุนัขเฝ้าบ้าน. ตอบแทนสุนัขด้วยอาหารเหลือๆ วันละ 1 -2  มื้อ เราใช้เวลาเอาใจใส่โรงเรียน  นักเรียน  มากกว่า ครอบครัว และสมบัติของตัวเอง  ต้องใช้สมอง  ใช้กำลัง  ใช้ความรู้  ใช้ความไม่อาย ไปเที่ยวขอร้องใครๆที่ใจบุญ มาช่วยอนุเคราะห์ สงเคราะห์ ในการพัฒนาโรงเรียน  นักเรียน   หาข้าวให้นักเรียนกิน  หาเงินทุนให้ใช้  หาอุปกรณ์ให้นักเรียนได้เรียนอย่างทันยุค ทันสมัย หาชุดนักเรียนให้ใส่  คอยตามนักเรียนถึงบ้าน ถ้าวันไหนรู้ว่านักเรียนไม่มาโรงเรียน หาทางช่วยเหลือเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัวนักเรียน ป่วยพาไปส่งหาหมอ  บาดเจ็บพาไปร.พ. ติดตามดูแลทั้งเรื่องเรียน และเรื่องความเป็นอยู่อย่างจดจ่อ เอาใจใส่   ปีแล้ว  ปีเล่า  ทำอย่างนี้  โดยไม่ได้หวังว่า  นักเรียนจะต้องนำอะไรมาตอบแทนครู  เพราะนักเรียนเองก็ยังเอาตัวไม่รอด  แค่เมื่อนักเรียนทำผิดครูลงโทษ แล้วไม่โกรธครู  ไม่อาฆาตครู  เชื่อฟังครู  ครูก็ชื่นใจแล้ว  ยามที่ครูต้องอำลาจากการทำหน้าที่ครู เพราะเกษียณ  ครูคงได้มีโอกาสกลับไปดูแลครอบครัว  ดูแลตนเองที่มีวัยชราขึ้น  ต้องไปพบแพทย์รักษาสุขภาพที่ทรุดโทรม เสื่อมถอย  ข้างกายครูคงไม่มีนักเรียน  ไม่มีลูกศิษย์มาดูแลครู  เหมือนที่ครูเคยดูแลเขา  มีก็แต่ ลูก หลาน คนในครอบครัว  และอยู่ในบ้าน  ที่ครูทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดีมานานตลอดอายุของความเป็นครู  ในที่สุด นกชราก็บินกลับเข้ารังตนเอง

         ขอให้กำลังใจ  แก่ครูผู้เกษียณทุกท่านว่า   เวลาที่ผ่านมา ท่านได้ทำดีที่สุดแล้ว  ท่านเข้าสู่เส้นขัยแห่งความดีแล้ว  ท่านสร้างคนทิ้งไว้ในสังคม ไว้บนโลกนี้มามากแล้ว  ต่อไปนี้เป็นเวลาที่ท่านจะได้พักผ่อน  ในบ้านหลังเก่า ที่เราเคยทอดทิ้งเพื่อไปทำหน้าที่ของตนในขณะเป็นครูแล้ว ขอให้มีความสุข  ดูแลสุขภาพ  และ หาความสุขเพื่อตนเองตามอัตภาพของท่าน  ขอให้อายุยืนๆ  ใช้เงินบำนาญดำรงชีพ  อาจน้อยลงกว่าเดิม  แต่เราคงกินไม่มากแล้ว