ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าผู้คนในไทยจะสนใจท่องเที่ยวไปยังประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงมากขึ้น และกัมพูชาก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ผู้คนให้ความสนใจ มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายที่คนไทยสามารถเดินทางไปที่นั่นได้ด้วยงบประมาณที่ไม่แพงจนเกินไปนัก ใช้เงินแค่หลักพันก็สามารถไปได้แล้ว โดยมีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญอย่างนครวัด ที่เป็นจุดหมายหลักของใครหลาย ๆ คน
อย่างไรก็ตาม การท่องเที่ยวในรูปแบบที่เราได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตประจำวันแบบคนทั่วไปในกัมพูชา ราวกับว่าหลอมรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับคนท้องถิ่น ก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างนึงในระหว่างการเดินทาง กินอยู่แบบไม่จำเป็นต้องหรูหรา แต่เลือกหาเอาตามข้างทาง คนเขมรเลือกทานอะไร ใช้สินค้าแบบไหน เราก็สามารถเลือกที่จะนำมาปรับใช้ให้เข้ากับตัวเราได้
แต่ที่แน่ ๆ คือ การมาท่องเที่ยวในกัมพูชา จำเป็นจะต้องรู้ภาษาเขมรไว้บ้างเหมือนกัน เพื่อให้สามารถนำไปใช้สื่อสารในกิจกรรมต่าง ๆ ที่จะต้องเผชิญในแต่ละวัน แน่นอนว่ามาเที่ยวทั้งทีเราคงไม่นอนเก็บตัวเล่นเกม scr888 อยู่แต่ในห้อง ก็คงต้องออกมาเดินเที่ยวข้างนอกอยู่แล้ว
เริ่มจากการซื้อสินค้า ไม่ใช่ทุกครั้งที่ไปต่างประเทศแล้วการใช้ภาษาอังกฤษจะทำให้ผู้ที่เราต้องการสนทนานั้นเข้าใจ คนกัมพูชาจำนวนไม่น้อยที่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ ส่วนภาษาไทยอาจจะพอเข้าใจบ้าง แต่ก็ส่วนน้อย ซึ่งการใช้ภาษาเขมรสื่อสารกันจะเข้าใจง่ายกว่า ซึ่งก็ไม่ยากสำหรับการจะใช้เพื่อซื้อสินค้า เพียงแค่เริ่มต้นบทสนทนาว่า “ทไล ปนมาน” เป็นภาษาเขมรที่แปลเป็นไทยได้ว่า ราคาเท่าไร แล้วก็ชี้นิ้วไปที่สินค้าชิ้นนั้น ๆ พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเข้าหยิบสิ่งที่เราต้องการ
การที่เราใช้ภาษาเขมรในการสื่อสารกับคนกัมพูชา ช่วยให้เราใช้จ่ายเงินได้ถูกกว่าปกติ เพราะพ่อค้า-แม่ค้าบางคนอาจคิดว่าเราเป็นคนท้องถิ่น ซึ่งในหลาย ๆ ประเทศแม้แต่ที่ไทยเองก็เป็นแบบนี้ กับการที่นักท่องเที่ยวจากต่างชาติต้องจ่ายเงินในการซื้อสินค้าต่าง ๆ ที่แพงกว่าคนท้องถิ่น แม้จะไม่ใช่ทุกร้านที่เป็นแบบนั้น แต่เราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรื่องแบบนี้มันมีจริง ๆ
นอกจากคำพูดที่ว่า “ทไล ปนมาน” ที่แปลว่า ราคาเท่าไร ยังมีคำอื่น ๆ ที่ควรต้องรู้ไว้สำหรับใช้ในระหว่างช้อปปิ้งในย่านชุมชนของคนกัมพูชา อย่างเช่นคำว่า “โย” แปลว่า ตกลง แล้วก็ “มึน เอย เต” แปลว่า ไม่เป็นไร ถึงอย่างนั้นก็ต้องจำการออกเสียงตัวเลขต่าง ๆ เอาไว้ด้วย เพื่อให้เข้าใจถึงจำนวนได้ถูกต้อง