1. คุณตาจากพวกเราไปแล้ว คุณแม่จัดการงานศพคุณตาด้วยอาการที่สงบนิ่ง หลังจากที่เผาศพคุณตาในตอนบ่าย ค่ำวันนั้น เมื่อแม่กลับมาถึงบ้าน ก็นั่งร้องไห้อยู่บนเตียง แม่พูดกับฉันว่า “ลูกรู้ไหม? แม่ไม่มีพ่ออีกแล้วนะ!” ฉันรีบเข้าไปกอดแม่ไว้ เหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างจุกอยู่ที่อก “แม่คะ แม่ยังมีหนูอยู่อีกคนค่ะ!”
2. ฉันไปทำงานต่างประเทศเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม ก่อนที่จะกลับมา พี่ๆส่งข่าวบอกกับฉันว่า แม่เป็นอัลไซเมอร์ จำใครไม่ได้เลย ตอนที่ฉันกลับมาถึงบ้าน ฉันเข้าไปหาแม่ที่เตียง และแม่ก็พูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา “ลูกอ้วนขึ้นหรือเปล่า?”
3. วันนั้นฉันนั่งรถไฟตู้นอนกลับต่างจังหวัด คนที่นั่งร่วมกับฉันเป็นคุณยายแก่ๆสองคน คนหนึ่งเป็นคนมาส่ง ต่างคนต่างจับมือคุยกันไม่หยุด เมื่อเสียงระฆังดังเตือนว่ารถจะออกจากชานชาลาแล้ว คุณยายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นหมายจะเดินลงรถไป แล้วก็หันกลับมาพูดกับคุณยายอีกคนหนึ่งว่า “พี่คะ ปีนี้หนูอายุ89ปีแล้ว ส่วนพี่ก็90ปีแล้ว ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบหน้ากันแล้วละค่ะ!”
4. เด็กน้อยในหมู่บ้านคนหนึ่ง แม่ของเขาเสียชีวิตลงหลังจากคลอดเขาได้ไม่นาน ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณยายเป็นคนเลี้ยงเขามาตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่ง เด็กน้อยถามคุณยายด้วยความไร้เดียวสาว่า “หนูขอเรียกยายว่าแม่สักครั้งจะได้ไหมครับ?”
5. วันนี้พ่อซื้อทีวีจอใหญ่มา ฉันอยากให้วางไว้ที่ห้องรับแขก แต่แม่บอกว่าให้วางไว้ที่ห้องนอนของพ่อกับแม่แทน เราถกเถียงกันพอหอมปากหอมคอ สุดท้ายพวกเราก็ยอมตามใจแม่ หลายปีผ่านไป มีอยู่วันหนึ่ง แม่ส่งแมสเสจมาหาฉันว่า “ที่แม่อยากให้วางทีวีไว้ที่ห้องของพ่อกับแม่ แม่เพียงอยากให้พวกแกเข้ามาดูทีวีด้วยกันในห้องแม่ แม่แค่อยากให้ลูกๆมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ก็เท่านั้นเอง” ฉันน้อยใจแม่มาตั้งนาน เพิ่งเข้าใจแม่ก็วันนี้ ฉันจึงปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร
6. ฉันถามสามีของฉันว่า “หากฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย คุณจะรักษาฉันไหม?” สามีเกือบจะหลับแล้ว งัวเงียลุกขึ้นมาพูดว่า “อย่าพูดในเรื่องที่ไม่เป็นมงคล… ต่อให้ขายบ้านขายช่องขายทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อรักษาคุณ ผมก็จะทำ” ฉันถามต่อไปว่า “แล้วถ้าคุณเป็นล่ะ?” สามีตอบอย่างไม่ต้องคิดว่า “ไม่ต้องรักษาผมนะ คุณตัวคนเดียว จะหาเงินหาทองมันลำบาก”
7. เหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจครั้งหนึ่ง วันนั้นฉันเอามือถือของสามีมาเล่นเกมส์ บังเอิญได้อ่านข้อความหนึ่ง ซึ่งเป็นข้อความก่อนที่พ่อของฉันจะจากไปไม่นาน ก่อนหน้านั้นเราไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาล พ่อส่งข้อความให้สามีของฉันว่า “ฉันมอบดวงใจของฉันให้เธอดูแล ฉันขอร้องให้เธอดูแลดวงใจของฉันให้ดีๆ ต่อให้ฉันตายไป ฉันก็ยังจะขอบคุณและอวยพรเธอเหมือนเดิม” แม้มันจะผ่านมาหลายปี เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉันก็อดร้องไห้คิดถึงพ่อไม่ได้
8. หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกัน ฉันอยู่กับแม่ จนพ่อแต่งงานใหม่ และก็มีลูกกับผู้หญิงคนใหม่ ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองคือส่วนเกินของพ่อ ต่อให้ฉันกับแม่ลำบากยังไง เราก็ไม่เคยเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากพ่อเลย แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่เราจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากพ่อจริงๆ หลังจากพ่อช่วยจัดการเป็นธุระให้ ฉันจึงส่งข้อความไปหาพ่อ “ขอบคุณค่ะ” ฉันกดส่งไปพร้อมกับน้ำตา ความรู้สึกเหมือนเราห่างกันเหลือเกิน มันไม่เหมือนข้อความที่ลูกส่งให้พ่อของตัวเอง แต่มันเหมือนข้อความที่ฉันได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นที่เราไม่สนิท ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เสียงข้อความเตือนก็ดังขึ้น พ่อตอบกลับข้อความของฉันเพียงแค่สองคำสั้นๆ “เด็กโง่” ฉันโหยหาความรู้สึกนี้จากพ่อมาตั้งนาน “พ่อคะ หนูยังเป็นลูกของพ่อเหมือนเดิมใช่ไหมคะ!”
9. ตอนที่ฉันเรียนมัธยมหก คุณยายถามฉันว่าอยากเอ็นติดที่ไหน? ฉันบอกยายว่าอยากไปเรียนเชียงใหม่ คุณยายทำเสียงน้อยใจว่าไปเรียนทำไมตั้งไกล เรียนที่บ้านเราก็ได้จะได้ไม่ไกลกันเกินไป ฉันหัวเราะความคิดของคุณยายกอดแกแล้วก็ลงไปชั้นล่าง ก่อนสอบเอ็นทรานส์เพียงแค่เดือนเดียว คุณยายก็มาด่วนจากไป ไม่ทันได้สั่งความอะไรเลย เช้าวันที่สองของงานศพ ทุกคนต่างยุ่งกับการจัดเตรียมสิ่งของต่างๆ ฉันเลยเดินขึ้นไปหาคุณตาที่ห้องชั้นบน คุณตานั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย มองมาที่ฉัน ท่านฝืนยิ้มและพูดว่า “ยายหนู ทำยังไงดี วันหลังตาซื้อนมมาก็ไม่มีใครดื่มแล้วสินะ!” ฉันหันหลังเดินออกจากห้องคุณตาด้วยน้ำตานองหน้า
※ 10 สงกรานต์ปีนี้ฉันต้องไปทำงานพิเศษกับบริษัท ฉันจึงโทรไปบอกแม่ว่าปีนี้ฉันไม่ได้กลับบ้านเหมือนทุกปี ค่ำวันที่11 เมษายน พ่อออกมายืนรอรับฉันที่ศาลาหน้าหมู่บ้าน รอจนถึงสามทุ่มแม่จึงมาตามพ่อกลับ “ลูกก็บอกแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าปีนี้ไม่ได้กลับบ้าน ต้องไปทำงานพิเศษกับบริษัท? ” แม่ตำหนิพ่อที่ทำตัวเหมือนเด็ก “แกไม่รู้อะไรอย่ามาพูด ฉันรู้ว่าลูกต้องแอบกลับมาเซอร์ไพรส์พวกเราแน่ๆ ” เมื่อแม่โทรมาเล่าให้ฉันฟัง หัวใจของฉันเหมือนมีเข็มเล่มแล้วเล่มเล่าทิ่มแทงจนไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี
……………………..
กิจการงาน หน้าที่ตำแหน่ง ชื่อเสียงลาภยศ หากสูญเสียไปแล้ว ยังมีโอกาสกลับมาเป็นของเราใหม่ได้ แต่ไม่ใช่คนในครอบครัว คนในครอบครัวนั้น เสียแล้วสูญเลย! จงถนอมคนใกล้ตัวไว้ เพราะนี่คือความรักสายสัมพันธ์

ที่มา: บทความดีๆๆจาก บ.พีโอออยล์ จำกัด