ឬ

ស្រៈសំស្ក្រឹត ជាទីឃៈ (អ. ថ. រឺ) ជាមុទ្ធជៈ មានសំឡេងកើតក្នុងក្បាល (ដូច រ ដែរ) , មានប្រើបន្តិចបន្ទួច ។
————————–————
ឫ
ស្រៈសំស្ក្រឹត ជារស្សៈ (រឹ) ជាមុទ្ធជៈ មានសំឡេងកើតក្នុងក្បាល (ដូច រ ដែរ) ; សម្រាប់ប្រើខាងភាសាសំស្ក្រឹត, ខាងភាសាខ្មែរមានប្រើតែ ៦ ម៉ាត់គឺ ឫក, ឫកពា, ឫស, ឫសដី, ឫសដូង, ឫស្សី (ដើមឫស្សី) ប៉ុណ្ណេះ ។ សម្រាប់ប្រើភាសាសំស្ក្រឹត, ខ្មែរច្រើនផ្លាស់ ឫ ធ្វើជា រឹ ដូចជា ៖ ឫទ្ធិ, ភ្ឫតក, ម្ឫគ, ម្ឫត្យុ, វ្ឫក្ស, វ្ឫទ្ធិ, ឝ្ឫង្គារ ផ្លាស់ជា រឹទ្ធិ, ភ្រឹតក, ម្រឹគ, ម្រឹត្យុ, វ្រឹក្ស > ព្រឹក្ស, វ្រឹទ្ធិ > ព្រឹទ្ធិ, ឝ្រឹង្គារ > ស្រឹង្គារ ជាដើម ។