…ลูกเอ๋ย ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น
ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน
ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง
ใจน้อย โกรธง่าย ความจำก็เสื่อม
ขี้หลงขี้ลืม จิตใจก็หมดความสุขสดชื่น

ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่
ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม
ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุขได้เต็มที่
เพราะพวกเจ้าทุกคน ต่างก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ

เจ้าช่วยท่าน ให้ได้รับความสุข
เพียงการให้กินอยู่หลับนอน
อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น
แต่จิตใจของท่าน หาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่

เจ้าจงจำไว้ว่า..
การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริง
ก็คือ การให้ธรรมะ ด้วยการสอนหลักธรรมง่ายๆ
ให้พ่อแม่ของเจ้า พาท่านไปทำบุญ ทำทาน

สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา
ธรรมะ จะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้า ทุกภพทุกชาติ
ถือว่า เป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย…

“ธรรมโอสถ” คำสอนของสมเด็จโต
ท่านได้บันทึกเอาไว้ด้วยลายมือของท่าน